Вільфрыд Войніч: Розніца паміж версіямі

{{ЦёзкіЦёзкі2|Войніч}}

'''Вільфрыд Войніч''', '''Міхаіл Леанардавіч Войніч''' ({{lang-pl|Michał Habdank Wojnicz}}, {{ДН|31|10|1865}}, [[Цяльшай]], [[Літва]] - — {{ДС|19|3|1930}}, [[Нью-Ёрк]]) - — дзеяч народніцкага і польскага сацыялістычнага руху, бібліяфіл і антыквар, першаадкрывальнік знакамітага «[[Рукапіс Войніча|Рукапісу Войніча]]». Муж [[Этэль Ліліян Войніч]].

Вучыўся ў Шаўляйскай і Сувалкаўскай гімназіях, Віленскім рэальным вучылішчы. Вёў рэвалюцыйную работу ў Расіі, Польшчы, на Беларусі і Украіне. Разам з гродзенскімі народавольцамінарадавольцамі і дзеячамі польскай рабочай партыі "«Пралетарыят"» удзельнічаў у падрыхтоўцы плана ўцёкуўцёкаў палітычных зняволеных з варшаўскай цытадэлі. У 1885 годзе арыштаваны, высланы на 5 гадоў ва [[Усходняя Сібір|Усходнюю Сібір]]. У 1890 годзе ў [[Англія|Англіі]]. Удзельнічаў у выданні часопісу "«Free Russia"» ("«Свабодная Расія"»), адзін з заснавальнікаў у 1891 годзе Фонду вольнай рускай прэсы. Перапісваўся з Пляханавым, [[Вера Іванаўна Засуліч|Верай Засуліч]], П. Л. Лаўровым. У 1894 годзе разам з жонкай старыў "«Саюз кніганош"» з мэтай дастаўкі рэвалюцыйнай літаратуры ў Расійскуб[[Расійская імперыя|Расійскую імперыю]], у канцы 1890-х гадоў адышоў ад палітычнай дзейнасці. З 1920 года ў [[ЗША]].