Пій Тышкевіч: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 29:
== Паходжанне і сям'я ==
[[Файл:Pijus Tyškievič. Піюс Тышкевіч (M. Kazakievič, 1847).jpg|thumb|злева|190px|П. Тышкевіч. М. Казакевіч, [[1847]]]]
Належаў да каталіцкага [[Шляхта|шляхецкага]] роду [[Род Тышкевічаў|Тышкевічаў]] гербу «[[Герб «Ляліва»|Ляліва]]», прадстаўнікі якога ў XVI—XVIII стст. адносіліся да праслойкі [[магнат]]аў [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. Належаў да [[лагойск]]ай лініі роду [[Тышкевічы|Тышкевічаў]] і насіў тытул графа на [[Лагойск]]а і [[Бярдычаў|Бярдычаве]].
 
Пій Тышкевіч нарадзіўся ў сям'і генерал-маёра войск [[Вялікае Княства Літоўскае|ВКЛ]] графа Феліцыяна Міхалавіча-Янавіча Тышкевіча (1719—1792) ад яго першай жонкі шляхцянкі Масецкай. Пій меў брата [[Дамінік Тышкевіч|Дамініка Тышкевіча]] і тры сястры - Гелену, Ганну і Анэлю.
З [[лагойск]]ай лініі роду [[Тышкевічы|Тышкевічаў]], сын [[Феліцыян Тышкевіч|Феліцыяна]] і невядомай з Масецкіх. Меў брата [[Дамінік Тышкевіч|Дамініка]]. Граф на [[Лагойск]]а і [[Бярдычаў|Бярдычаве]].
 
Першая жонка Пія Людвікаграфіня зЛюдвіка СеракоўскіхСеракоўская — цяжка хварэла і памерла ў маладым веку ў [[1803]] г. Другі раз Пій пабраўся шлюбам з графіняй Аўгустай Марыяй [[Род Плятэраў|Плятэр]] (1782—1834), ад якой меў трох сыноў: [[Канстанцін Тышкевіч|Канстанціна]], [[Фларыян Тышкевіч|Фларыяна]] (памер у 1831 г.) і [[Яўстах Тышкевіч|Яўстаха]], а таксама дачку ПаўлінуЦэліну.
 
Першая жонка — Людвіка з Серакоўскіх — цяжка хварэла і памерла ў маладым веку ў [[1803]]. Другі раз пабраўся шлюбам з Аўгустай Плятэр, ад якой меў трох сыноў: [[Канстанцін Тышкевіч|Канстанціна]], [[Фларыян Тышкевіч|Фларыяна]] і [[Яўстах Тышкевіч|Яўстаха]], а таксама дачку Паўліну.
== Адукацыя ==
Атрымаў добрае хатняе выхаванне, навучаўся ў [[Мінск]]у<ref>[[Генадзь Каханоўскі]], [[Аляксандр Каханоўскі]]. [http://knihi.com/Hienadz_Kachanouski/Rupliviec_nasaj_starasvietcyny_Jaustach_Tyskievic,_1814-1873.html Руплівец нашай старасветчыны]. — Мн.: Навука і тэхніка, 1991.</ref>.