Барская канфедэрацыя: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
{{арфаграфія}}
[[Выява:Artur Grottger Modlitwa Konfederatow Barskich.jpg|thumb|400px|"Малітва канфедэралістаў з Бара" ''Артур Гротгер'']]
{{вызнч|1=Барская канфедэрацыя}} ([[1768]]-[[1772]]) — вайскова-палітычнае аб'яднанне шляхты [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]],
==Гісторыя ==
У 1767-1768, Расійскія ўлады прымусілі сейм Рэчы Паспалітай выканаць нявыгадныя загады. У адказ на гэта, і асабліва на арышт і выгнанне некаторых дысідэнтаў, а менавіта біскупа Кіева Ёзэфа Залускага, біскупа Кракава Каетана Солтыка, і гетмана Вацлава Ржэвуцкага з яго сынам Севярынам. Магнаты [[Адам Красіньскі]], [[Казімір Пуласкі]] і [[Міхал Красіньскі]] і іх саюзнікі вырашылі ўтварыць канфедэрацыю - законную ваенную асацыяцыю, якая б супрацьстаяла ўраду.
Станіслаў Аўгуст пазнаўшы аб канфедэрацыі, імкнуўся спачатку дзейнічаць павольна, нягледзячы на тое, што канфедэрацыя ў сваім маніфесце абыйшла яго маўчаннем, але калі наступныя міралюбівыя дзеянні сталі немагчымымі, вялікі гетман Францыск Браніцкі з войскам і генералы Апраксін і Крачэтнікаў выступілі супраць канфедэратаў і ўзялі Бар. Аднак, адначасовы ўсплеск [[каліеўшчына|Каліеўшчыны]] на [[Украіна|Украіне]] стымуляваў пашырэнне канфедэрацыі паўсіх усходніх абласцях Польшчы і нават у [[Літва|Літве]]. Канфедэраты звярнуўся за дапамогай з-за мяжу і ўнеслі ўклад у выклік вайны паміж Расіяй і Асманскай імперыяй ([[Руска-турэцкая Вайна, 1768-1774]]).
Сілы Канфедэрацыі пад камандаваннем Ігнацыя Мальчэўскага, Міхала Паца і Караля Станіслава Радзівіла, выйгралі некалькі бітваў з рускімі, і нарэшце, ігнаруючы караля, паслалі паслоў усім асноўным Еўрапейскім паўнамоцтвам. У 1770 [[Рада Барскай канфедэрацыі]] перамясцілася ад яе першапачатковага месца ў [[Сілезія|Сілезію]], адкуль вяла дыпламатычныя перамовы з [[Францыя]]й, [[Аўстрыя]]й і [[асманская імперыя|Турцыяй]] з мэтай фарміравання саюза супраць Расіі. Версальскі суд паслаў [[Шарля Франсуа Дзюмур'е]], для таго каб ён дапамог канфедэратам арганізаваць войска. Пад яго ўплывам фракцыя перастала прызнаваць Станіслава Аўгуста, і ў той час, калі кароль вёў перамовы з мэтай далучыцца да канфедэрацыі, яго супраць волі значнай часткі канфедэратаў і французскага ўрада абвясцілі тыранам. Пасля гэтага кароль далучыўся да рускай фракцыі, маніфест, выдадзены супраць яго, быў разам з тым апошнім актам канфедэрацыі, нягледзячы на ваенную рэарганізацыю, якую ў 1770 і 1771 гг. імкнуўся зрабіць Дзюмур'е. канфедэрацыя страціла ўсякае значэнне. Каля 1776 г. зніклі апошнія яе сляды.
[[Катэгорыя:Рэч Паспалітая]]
[[de:Konföderation von Bar]]
[[en:Bar Confederation]]
| |||