'''Святаслаў Яраславіч''', '''Святаслаў II''' ({{ДН|||1027}} — {{ДС|||1076}}) — князь чарнігаўскі (1054—73), вялікі князь кіеўскі (1073—76).
Сын [[Яраслаў Мудры|Яраслава Мудрага]]. Разам з братамі [[Усевалад Яраславіч|Усеваладам Яраславічам]] і [[Ізяслаў ЯраслаеічЯраславіч|Ізяславам ЯраслаеічамЯраславічам]] стварылі своеасаблівы княжацкі трыумвірат, які ў 1054—72 кіраваў усімі справамі на Русі. У [[1060]] Святаслаў Яраславіч хадзіў на торкаў (у паходзе ўдзельнічаў і полацкі князь [[Усяслаў Брачыславіч]] з дружынай). У пач. [[1067]] браты Яраславічы перамаглі на р. Няміга князя Усяслава Брачыславіча (гл. [[Нямігская бітва]]). Летам таго ж года «на Ршы у Смаленска» браты прапанавалі Усяславу Брачыславічу правесці перагаворы. Аднак, нагледзячы на тое, што «цалавалі крыж чэсны Усяславу», па-здрадніцку захапілі яго і разам з сынамі пасадзілі ў турму-поруб у [[Кіеў|Кіеве]]. У [[1068]] браты пацярпелі няўдачу ад полаўцаў на р. Альта (каля Пераяслава), аднак неўзабаве Святаслаў Яраславіч разбіў іх каля Сноўска. Разам з братамі з'яўляецца адным са складальнікаў «Рускай праўды» (т.зв. «Праўды Яраславічаў»). У 1073 пры падтрымцы Усевалада адабраў у старэйшага брата Ізяслава велікакняжацкі трон. Па заказе Святаслава Яраславіча ў 1073 і 1076 былі складзены «Ізборнікі Святаслава».
