Кітайская мова: Розніца паміж версіямі

== Кітайскія дыялектныя групы ==

{{асноўны артыкул|Спіс кітайскіх дыялектаў}}

У кітайскай мове вылучаецца 7 дыялектных груп<ref name="БЭт8">Кітайская мова // Беларуская энцыклапедыя. Т. 8. С. 311.</ref>: [[паўночнакітайская мова|паўночная]] (北, самая шматлікая — звыш 800 млн носьбітаў), [[у, мова|у]] (吴), [[сян]] (湘), [[гань]] (赣), [[Хакка, мова|хакка]] (客家), [[Кантонскі дыялект|юэ]] (粤), [[Міньскія мовы|мінь]] (闽). Дыялекты адрозніваюцца фанетыкай, лексікай, часткова граматыкай, хоць асновы іх граматыкі і слоўнікавага складу адзіныя. Сродкам зносін носьбітаў розных дыялектаў служыць нарматыўная кітайская мова, якая ў Кітаі называецца [[путунхуа]] (普通话), у Сінгапуры хуаюй (华语), на Тайвані — [[гаюй]] (國語, спрошч. 国语), паміж імі існуюць вельмі нязначныя адрозненні ў фанетыцы, на пісьме ў путунхуа і хуаюй выкарыстоўваюцца спрошчаныя іерогліфы, а ў гаюй — традыцыйнае (поўнае) напісанне іерогліфаў. Пры крайняй неабходнасці можна паразумецца, напісаўшы іерогліфы на паперы або намаляваўшы іх рукой у паветры. Літаратурная мова абапіраецца на паўночныя дыялекты. Фанетычная норма — [[Горад Пекін|пекінскае]] вымаўленне (аднак у эпоху [[Тан, дынастыя|дынастыі Тан]], калі была створана большасць класічных кітайскіх тэкстаў, норма была блізкая хутчэй да цяперашняй дыялектнай групы хакка).