{{вызнч|1=КарлоКарла ЕзуальдаДжэзуальда}} – ([[Італьянская мова|італ.]] “Carlo Gesualdo”), князь Венозы, н. [[1560]], пом. 8 верасня [[1613]], быў адным з лідэраў [[Італія|італьянскага]] мадрыгалу, кампазітар эпокі [[Адраджэнне|Рэнесанс]]. Задзірлівы музычны стыль яго апошніх твораў і трагічныя падзеі яго ўласнага жыцця, зрабілі яму добрую вядомасць у музычнай гісторыі. Ён нарадзіўся ў адным са старэйшых і найзнатнейшых родаў [[горад Неапаль|Неапалю]] і ён быў пляменнікам св. Карла Барамэа. Ён ужо быў вядомым кампазітарам многіх стыляў калі ў [[1590]] ён замовіў забойства сваёй жонкі і яе каханка, што стварыла скандал, які распаўсюдзіўся па ўсёй [[Італія|Італіі]]. Яго наступны шлюб у [[1594]] з князёўнай роду д'Эстэ, прывёў яго да сувязяў з судом м. Ферара, дзе ён правабіў шэраг год і дзе ён выпусіцў свой першы збор твораў мадрыгалу ў чатырох тамах ([[1594]]-[[1596|96]]). Потым ён апублікаваў дзве наступныя кнігі мадрыгалу і тры тамы касцёльнай музыкі. Апошняя праца ЕзуальдоДжэзуальда, дзе контрапунтычныя і гамафанічныя элементы вольна змешваюцца, выдатныя дзякуючы інтэнсіўнасці ейнай музычнай экспрэсіі і за вельмі высокі персанальны стыль. Яны характарызуюцца, галоўным чынам, за абертанічную прагрэсію і дзіўны храматызм, які нагадвае музыку [[Рыхард Вагнэр|Рыхарда Вагнэра]].
