Хрысціянства: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др стылявыя змены, дапаўненне, афармленне
Радок 1:
{{Хрысціянства}}
'''Хрысціянства''' (ад {{lang-el|Χριστός}}  — «памазанік», «месія»)  — [[манатэізм|манатэістычная рэлігія]], разам з [[іўдаізм]]ам і [[іслам]]ам уваходзіць у групу [[аўраамічныя рэлігіі|аўраамічных рэлігій]]. Хрысціянства зарадзілася на тэрыторыі сучаснага Ізраіля ў I стагоддзі н.э. Заснавальнікам з'яўляецца [[Ісус Хрыстос]]. У цяперашні час хрысціянства з'яўляецца адной з самых распаўсюджаных сусветных рэлігій.
 
Аснова хрысціянскай [[тэалогія|тэалогіі]] выяўляецца ў першых [[экуменічныя веравызнанні|экуменічных веравызнаннях]], якія прымаюцца пераважнай колькасцю паслядоўнікаў хрысціянскай веры. Сцвярджаецца, што Ісус пакутаваў, памёр, быў пахаваны і пасля ўваскрэс з мёртвых для таго, каб даць вечнае жыццё тым, хто верыць у Яго і давярае яму дараванне сваіх грахоў ([[збаўленне]])<ref>Sheed, Frank. «Theology and Sanity». Ignatius Press: San Francisco, 1993. pp. 276.</ref>. Акрамя таго, паводле вучэння Ісус цялесна ўзнёсся на неба, дзе ён кіруе і валадарыць з [[Бог|Богам Айцом]]. Большасць хрысціянскіх канфесій прытрымліваюцца меркавання, што Ісус вернецца, каб судзіць усіх людзей, жывых і мёртвых, і даруе вечнае жыццё сваім паслядоўнікам<ref>[http://berkleycenter.georgetown.edu/resources/traditions/christianity «Christianity»]. Berkley Center for Religion, Peace, and World Affairs</ref>. Ён лічыцца прыкладам дабрадзейнага жыцця{{Зноска|McGrath2006|2006|McGrath|4—6}}, і яго служэнне, смерць і ўваскрасенне часта называецца [[дабравесце]]м ({{lang-el|εὐαγγέλιον euangélion}}).
Радок 6:
Хрысціянства з'явілася як яўрэйская секта ў сярэдзіне [[I стагоддзе|I стагоддзя]]{{Зноска|Robinson|2000|Robinson|229}}{{Зноска|Esler|2004|Esler|157f}}. Узнікшы ў [[Левант|Леванце]], рэгіёне [[Блізкі Усход|Блізкага Усходу]], яно хутка распаўсюдзіўся ў [[Сірыя, рэгіён|Сірыі]], [[Месапатамія|Месапатаміі]], [[Малая Азія|Малой Азіі]] і [[Егіпет|Егіпце]]. Уплыў хрысціянства павялічваўся на працягу некалькіх стагоддзяў, і да канца [[IV стагоддзе|IV стагоддзя]] яно стала афіцыйнай дзяржаўнай рэлігіяй [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]], замяніўшы іншыя формы рэлігій, якія практыкаваліся пры рымскім панаванні. У [[Сярэднявечча|Сярэднявеччы]], большая частка [[Еўропа|Еўропы]] была схілена ў хрысціянства. Былі таксама часам значныя хрысціянскія меншасці на Блізкім Усходзе, у [[Паўночная Афрыка|Паўночнай Афрыцы]], [[Эфіопія|Эфіопіі]]<ref>[http://www.newadvent.org/cathen/07218b.htm Henoticon]. Каталічная энцыклапедыя</ref> і некаторых частках [[Індыя|Індыі]]{{Зноска|McManners|1990|McManners|301—303}}. Пасля эпохі [[Вялікія геаграфічныя адкрыцці|Вялікіх геаграфічных адкрыццяў]], праз [[місіянерства|місіянерскую працу]] і [[каланізацыя|каланізацыю]], хрысціянства распаўсюдзілася ў [[Паўночная Амерыка|Паўночнай]] і [[Паўднёвая Амерыка|Паўднёвай Амерыцы]], [[Аўстралія|Аўстраліі]], [[Афрыка|Афрыцы]] на поўдзень ад [[Сахара|Сахары]], і астатні свет. Хрысціянства згуляла важную ролю ў фарміраванні заходняй цывілізацыі<ref>Cambridge University Historical Series, «An Essay on Western Civilization in Its Economic Aspects», p.40</ref>{{Зноска|Hayas|1953|Hayas|2}}<ref>Horst Hutter‏, «Shaping the Future: Nietzsche's New Regime of the Soul And Its Ascetic Practices» (2004), University of New York, p.111</ref>.
 
Ва ўсім свеце налічваецца тры найбуйнейшыя групы хрысціянскіх паслядоўнікаў, як то [[Каталіцкая Царква|Рымска-Каталіцкая царква]], [[Праваслаўная царква]], а таксама розныя кірункі [[пратэстантызм]]у. Рымска-каталіцкая і праваслаўная цэрквы раздзяліліся ў [[1054]] годзе падчас [[Вялікая схізма|Вялікай расколу]], а пратэстантызм з'явіўся падчас пратэстанцкай [[Рэфармацыя|Рэфармацыі]] [[XVI стагоддзе|XVI стагоддзя]] ў Еўропе, адкалоўшыся ад Рымска-каталіцкай царквы<ref>S. T. Kimbrough, ed. (2005). [http://books.google.com/books?id=q-vhwjamOioC&pg=PA23&dq=anagignoskomena#v=onepage&q=anagignoskomena&f=true «Orthodox and Wesleyan Scriptural understanding and practice»]. St Vladimir's Seminary Press. ISBN 978-0-88141-301-4.</ref>. У пачатку [[XXI стагоддзе|XXI стагоддзя]] хрысціянства мае каля 2,2  млрд паслядоўнікаў<ref name="cia">[https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/xx.html «World»]. CIA world facts.</ref><ref name="foreignpolicy">[http://www.foreignpolicy.com/story/cms.php?story_id=3835 «The List: The World’sWorld's Fastest-Growing Religions»]. foreignpolicy.com.</ref><ref>[http://www.pewforum.org/Christian/Global-Christianity-exec.aspx «Global Christianity»]. Pewforum.org.</ref>. Хрысціяне складаюць каля трэці насельніцтва свету, што робіць хрысціянства найбуйнейшай рэлігіяй у свеце<ref>Zoll, Rachel. [http://www.guardian.co.uk/world/feedarticle/10003271 «Study: Christian population shifts from Europe»]. Guardian.co.uk</ref>. Гэтая рэлігія з'яўляецца культураўтваральным фактарам для [[Еўропа|Еўропы]], [[Амерыка|Амерыкі]], асобных тэрыторый [[Блізкі Усход|Блізкага Усходу]] і [[Каўказ]]а.
 
== Веравучэнне ==
{{main|Сімвал веры}}
Хрысціяне ўсіх канфесій вераць у адзінага, увасобленага (як правіла, ў трох асобах — Айцец, Сын, Святы Дух), абсалютна добрага Бога — стваральніка ўсяго Сусвету, прызнаюць [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]] Сынам Бога, вераць, што Ён выратаваў чалавецтва ад граху і смерці Сваёй смерцю на крыжы і паўстаннем з мёртвых, вераць у богападобнасць чалавека, у несмяротнасць чалавечае душы, у пасмяротную ўзнагароду за добрыя ўчынкі і пакаранне за злыя, чакаюць канца Сусвету і будучае вечнае жыццё. Святой кнігай хрысціяне прызнаюць [[Біблія|Біблію]].
{{Гл. таксама|Хрысціянскае багаслоўе|Патрыстыка}}
 
Хрысціяне ўсіх канфесій вераць у адзінага, увасобленага (як правіла, ўу трох асобах  [[Тройца|Айцец, Сын, Святы Дух]]), абсалютна добрага Бога  — стваральніка ўсяго Сусвету, прызнаюць [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]] Сынам Бога, вераць, што Ён выратаваў чалавецтва ад граху і смерці Сваёй смерцю на крыжы і паўстаннем з мёртвых, вераць у богападобнасць чалавека, у несмяротнасць чалавечае душы, у пасмяротную ўзнагароду за добрыя ўчынкі і пакаранне за злыя, чакаюць канца Сусвету і будучае вечнае жыццё. Святой кнігай хрысціяне прызнаюць [[Біблія|Біблію]].
== Узнікненне хрысціянства ==
{{main|Зараджэнне хрысціянства}}
 
=== Святыя пісанні ===
Хрысціянства зарадзілася ў I ст. на іўдзейскіх землях у кантэксце месіанскіх рухаў іўдаізму. Ужо ў часы [[Нерон]]а хрысціянства было вядома ў многіх правінцыях Рымскай імперыі.
{{main|Біблія}}
 
Святой кнігай хрысціяне прызнаюць [[Біблія|Біблію]]. Яна складаецца з дзвюх вялікіх частак: [[Стары Запавет|Старога]] і [[Новы Запавет|Новага Запаветаў]]. У аснове Старога Запавету ляжаць свяшчэнныя кнігі іўдаізму, тады як Новы Запавет з'яўляецца ўласна хрысціянскім пісаннем.
Карані хрысціянскага веравучэння звязаныя з [[іўдаізм]]ам і вучэннем [[Стары запавет|Старога запавету]] (у іўдаізме — [[Танах]]). Паводле евангелляў і царкоўнага падання, Ісус (Іешуа) выхоўваўся як іўдзей, выконваў Тору, наведваў сінагогу ў Шабат (суботу), выконваў святы. Апосталы і іншыя першыя паслядоўнікі Ісуса былі яўрэі. Але ўжо праз некалькі гадоў пасля заснавання царквы хрысціянства пачало распаўсюджвацца сярод іншых народаў.
 
У сваю чаргу, у Новы Запавет уваходзяць чатыры кананічныя евангеллі (ад [[Евангелле ад Матфея|Матфея]], [[Евангелле ад Лукі|Лукі]], [[Евангелле ад Марка|Марка]] і [[Евангелле ад Іаана|Іаана]]), [[Дзеянні Апосталаў]] (якія працягваюць [[Евангелле ад Лукі]]), 21 пасланне апосталаў і кніга [[Адкравенне Іаана Багаслова|Адкравення Іаана Багаслова]].
Згодна з новазапаветным тэкстам Дзеянні апосталаў ([[Дзеян]].11:26), назоўнік ''«Χριστιανοί»'' — хрысціяне, прыхільнікі (або паслядоўнікі) Хрыста, упершыню ўвайшоў ва ўжытак для абазначэння прыхільнікаў новай веры ў сірыйска-эліністычным горадзе [[Антыёхія]] ў I стагоддзі.
 
== УзнікненнеГісторыя хрысціянства ==
Першапачаткова хрысціянства распаўсюджвалася ў асяроддзі яўрэйскай Палесціны і міжземнаморскай дыяспары, але, ужо з першых дзесяцігоддзяў, дзякуючы пропаведзям апостала [[Павел, апостал|Паўла]] яно набывала ўсё больш паслядоўнікаў сярод іншых народаў («язычнікаў»). Да V стагоддзя распаўсюджванне хрысціянства адбывалася галоўным чынам у геаграфічных межах [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]], а таксама ў сферы яе культурнага ўплыву ([[Арменія]], усх. [[Сірыя]], [[Эфіопія]]), у наступным (у асноўным у 2-ой палавіне 1-га тысячагоддзя) — сярод германскіх і славянскіх народаў, пазней (да XIII—XIV стст.) — таксама сярод балтыйскіх і фінскіх народаў. У новы і навейшы час распаўсюджванне хрысціянства па-за Еўропай адбывалася за кошт каланіяльнай экспансіі і дзейнасці місіянераў.
{{main|ЗараджэннеГісторыя хрысціянства}}
 
Хрысціянства зарадзілася ў I ст. на іўдзейскіх землях у кантэксце месіанскіхмесіянскіх рухаў іўдаізму. Ужо ў часы [[Нерон]]а хрысціянства было вядома ў многіх правінцыях [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]].
 
Карані хрысціянскага веравучэння звязаныя з [[іўдаізм]]ам і вучэннем [[Стары запавет|Старога запавету]] (у іўдаізме  — [[Танах]]). Паводле евангелляў і царкоўнага падання, Ісус (Іешуа) выхоўваўся як іўдзей, выконваў Тору, наведваў сінагогу ў Шабат (суботу), выконваў святы. Апосталы і іншыя першыя паслядоўнікі Ісуса былі яўрэі. Але ўжо праз некалькі гадоў пасля заснавання царквы хрысціянства пачало распаўсюджвацца сярод іншых народаў.
 
Згодна з новазапаветным тэкстам Дзеянні апосталаў ([[Дзеян]].11:26), назоўнік ''«Χριστιανοί»''  — хрысціяне, прыхільнікі (або паслядоўнікі) Хрыста, упершыню ўвайшоў ва ўжытак для абазначэння прыхільнікаў новай веры ў сірыйска-эліністычным горадзе [[Антыёхія]] ў I стагоддзі.
 
Першапачаткова хрысціянства распаўсюджвалася ў асяроддзі яўрэйскай [[Палесціна|Палесціны]] і міжземнаморскай дыяспары, але, ужо з першых дзесяцігоддзяў, дзякуючы пропаведзям апостала [[Павел, апостал|Паўла]] яно набывала ўсё больш паслядоўнікаў сярод іншых народаў («язычнікаў»). Да V стагоддзя распаўсюджванне хрысціянства адбывалася галоўным чынам у геаграфічных межах [[Рымская імперыя|Рымскай імперыі]], а таксама ў сферы яе культурнага ўплыву ([[Арменія]], усх. [[Сірыя]], [[Эфіопія]]), у наступным (у асноўным у 2-ой палавіне 1-га тысячагоддзя)  — сярод германскіх і славянскіх народаў, пазней (да XIII—XIV  стст.)  — таксама сярод балтыйскіх і фінскіх народаў. У новы і навейшы час распаўсюджванне хрысціянства па-за Еўропай адбывалася за кошт каланіяльнай экспансіі і дзейнасці місіянераў.
 
У [[312]] годзе імператар [[Канстанцін Вялікі]] спыніў праследаванні хрысціянства, а пазней сам прыняў хрысціянскую веру і фактычна зрабіў хрысціянства дзяржаўнай рэлігіяй. У [[Сярэднявечча|Сярэднявеччы]] хрысціянскай дзяржавай застаецца [[Візантыя]], таксама хрысціянства прымаюць правадыры [[варвары|варварскіх]] дзяржаў, што ўзніклі на руінах [[Заходняя Рымская імперыя|Заходняй Рымскай імперыі]]. Пад канец 1-га тысячагоддзя хрысцяцца славянскія і скандынаўскія народы, і такім чынам уся Еўропа робіцца хрысціянскай.
 
Дагматыка хрысціянскай Царквы дакладна фармулявалася і зацвярджалася на [[Сусветныя саборы|Сусветных саборах]] ([[4 стагоддзе|IV]]—[[8 стагоддзе|VIII]] стагоддзі). На іх былі асуджаны разнастайныя [[ерась|ерасі]], што ўзнікалі ў Царкве ў тыя часы, прыняты [[Сімвал Верыверы]] і дадатковыя дагматычныя і кананічныя азначэнні. Не прыняўшы саборных вырашэнняў, ад сусветнай царквы адпалі [[нестарыянства|нестарыяне]], [[Армянская Апостальская царква|Армянская]] і [[Копцкая царква|Копцкая]] цэрквы і некаторыя іншыя абшчыны. У [[1054]] годзе адбыўся [[Раскол хрысціянскай царквы 1054 года|Вялікі раскол]] паміж усходняй і заходняй часткамі Царквы, які быў выкліканы як непагадненнямі ў дагматыцы, так і прычынамі палітычнага характару. Заходняя царква прыняла назву [[каталіцтва|Каталіцкай]], усходняя  — [[Праваслаўе|Праваслаўнай]]. Раскол канчаткова замацаваўся пасля ўзяцця [[крыжакі|крыжакамі]] [[Канстанцінопаль|Канстанцінопаля]] ў [[1204]] годзе. У [[1596]] годзе была заключана [[Берасцейская унія]], паводле якой істотная частка праваслаўных [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] перайшла пад юрысдыкцыю [[Рымскі папа|Рымскага папы]], утварыўшы [[уніяцтва|Грэка-каталіцкую (уніяцкую) царкву]].
 
У [[16 стагоддзе|XVI стагоддзі]] ў каталіцкіх краінах пачынаецца [[рэфармацыя|рэфармацыйны рух]], які абвяшчаў Біблію адзінай крыніцай веравучэння і адмаўляў неабходнасць Царквы для выратавання душы. Узніклі і ўступілі ў барацьбу з каталіцтвам такія плыні, як [[англіканства]], [[лютэранства]], [[кальвінізм]], [[гусіцтва]]. У наступныя стагоддзі ад вялікіх пратэстанцкіх канфесій аддзялілася незлічоная колькасць дробных суполак са сваімі веравучэннямі: [[метадызм|метадысты]], [[баптызм|баптысты]], розныя [[евангелізм|евангелічныя]] і [[пяцідзясятніцтва|пяцідзясятніцкія]] суполкі і гэтак далей. У другой палове [[20 стагоддзе|XX стагоддзя]] ўзніклі філасофскія плыні і рэлігійныя суполкі (так званае «[[ліберальнае хрысціянства]]») і нават таталітарныя [[секта|секты]] (такія, як «[[Царква Хрыста, секта|Царква Хрыста]]»), адэпты якіх называюць сябе хрысціянамі, хаця іх ідэалогія і практыка не мае нічога агульнага з вучэннем Хрыста. Усходнія цэрквы пазбеглі дагматычных расколаў, хаця, напрыклад, у гісторыі [[Руская праваслаўная царква|Рускай праваслаўнай царквы]] мелі месца расколы па кананічных ([[17 стагоддзе|XVII стагоддзе]]) і палітычных ([[20 стагоддзе|XX стагоддзе]]) матывах.
Радок 31 ⟶ 41:
[[Выява:Christianity percentage by country.png|thumb|right|350px|Колькасць прыхільнікаў хрысціянства па краінах у працэнтах.]]
 
Ва ўсім свеце налічваецца каля 2 мільярдаў вернікаў<ref name="cia"/><ref>[http://www.foreignpolicy.com/story/cms.php?story_id=3835 «The List: The World's Fastest-Growing Religions»]. foreignpolicy.com.</ref>, якія падзеленыя на 3 асноўныя галіны хрысціянства: [[каталіцтва]], [[пратэстанцтва]] і [[праваслаўе]]. Хрысціянства з'яўляецца найбуйнейшай рэлігіяй у свеце<ref>[http://www.adherents.com/Religions_By_Adherents.html «Major Religions Ranked by Size»]. Adherents.com.</ref>. Хрысціянская доля насельніцтва зямнога шара складае апошнія 100 гадоў каля 33  %, г. зн. кожны трэці жыхар [[планета Зямля|Зямлі]] з'яўляецца прыхільнікам хрысціянскай веры. Колькасць вернікаў павялічваецца кожны дзень прыкладна на 23 тысячы чалавек, у пераважнай большасці, дзякуючы насельніцтву краін трэцяга свету, у той час як у развітых краінах назіраецца істотнае зніжэнне колькасці прыхільнікаў прыкладна на 7,6 тысяч чалавек у дзень<ref>Werner Ustorf. «''A missiological postscript''», in McLeod and Ustorf (eds), The Decline of Christendom in (Western) Europe, 1750—2000, (Cambridge University Press, 2003) pp. 219-20.</ref>. Але хрысціянства па-ранейшаму з'яўляецца дамінуючай рэлігіяй у [[Еўропа|Еўропе]], [[Амерыка|Амерыцы]] і [[Паўднёвая Афрыка|Паўднёвай Афрыцы]]. У Азіі хрысціянства з'яўляецца дамінуючай рэлігіяй у [[Грузія|Грузіі]], [[Арменія|Арменіі]], [[Усходні Тымор|Усходнім Тыморы]] і [[Філіпіны|Філіпінах]].
 
Хрысціянства трывала зацвердзілася на вялікай частцы свету, асабліва ў [[Афрыка|Афрыцы]], [[Лацінская Амерыка|Лацінскай Амерыцы]] і [[Азія|Азіі]]<ref>Jeff Hadden (1997). [http://web.archive.org/web/20060427204250/religiousmovements.lib.virginia.edu/nrms/penta.html «Pentecostalism»].</ref><ref>Pew Forum on Religion and Public Life (2006-04-24). [http://pewforum.org/events/?EventID=109 «Moved by the Spirit: Pentecostal Power and Politics after 100 Years»].</ref>. Вядучы [[Саудаўская Аравія|аравійскі]] мусульманскі лідар шэйх [[Ахмад аль-Катані]] ў інтэрв'ю каналу [[Аль-Джазіра]] паведаміў аб тым, што кожны дзень 16 тысяч афрыканскіх мусульман пераходзяць у хрысціянства. Ён сцвярджае, што [[іслам]] штогод губляе каля 6 мільёнаў афрыканскіх вернікаў на карысць хрысціянства<ref>[http://www.orthodoxytoday.org/articles6/AlJazeerahAfrica.php «Six Million African Muslims Convert to Christianity Each Year»]. Orthodoxytoday.org.</ref><ref>[http://www.americanthinker.com/blog/2006/05/six_million_african_muslims_le.html «Six million African Muslims leave Islam per year»]. American Thinker.</ref><ref>[http://mensnewsdaily.com/2006/12/31/over-a-million-muslim-converts-to-christianity/ «Over a Million Muslim Converts to Christianity  — MND»]. Mensnewsdaily.com.</ref>, у тым ліку мусульман у [[Алжыр]]ы, [[Францыя|Францыі]], [[Індыя|Індыі]], [[Марока]], [[Расія|Расіі]] і [[Турцыя|Турцыі]]<ref>[http://www.chowk.com/khadijabibi/iLogs/life/35000-Moslems-convert-into-Christianity-each-year-in-Turkey «35,000 Moslems convert into Christianity each year in Turkey»]. Chowk.com.</ref>. Ён таксама паведаміў, што хрысціянства з'яўляецца папулярным сярод людзей самага рознага паходжання ў [[Індыя|Індыі]], [[Малайзія|Малайзіі]], [[Манголія|Манголіі]], [[Нігерыя|Нігерыі]], [[Паўночная Карэя|Паўночнай Карэі]] і [[В'етнам]]е<ref>[http://www.unhcr.org/cgi-bin/texis/vtx/rsd/rsddocview.html?tbl=RSDCOI&id=437c9cdd2&count=0 «Annual Report on International Religious Freedom for 2005  — Vietnam»]. U.S. Department of State.</ref>.
 
У большасці развітых краінах наведванне цэркваў сярод людзей, якія па-ранейшаму лічаць сябе хрысціянамі, значна скарацілася за апошнія некалькі дзесяцігоддзяў<ref>Robert D. Putnam, «''Democracies in Flux: The Evolution of Social Capital in Contemporary Society''», p. 408. ISBN 978-0-19-515089-6</ref>. Некаторыя крыніцы бачаць у гэтым проста адыход ад традыцыйных інстытутаў, у той час як іншыя звязваюць яго з прыкметамі зніжэння ролі веры і [[рэлігія|рэлігіі]] ў цэлым у [[грамадства|грамадстве]]<ref>Peter Marber, «''Money Changes Everything: How Global Prosperity Is Reshaping Our Needs, Values and Lifestyles''», p. 99. ISBN 978-0-13-065480-9</ref>.
 
Колькасць прыхільнікаў хрысціянства ў [[Еўропа|Еўропе]] па розных ацэнках складае ад 400 да 550 млн<ref>[http://www.adherents.com/adhloc/Wh_95.html]</ref>, у [[Лацінская Амерыка|Лацінскай Амерыцы]]  — каля 380 млн<ref>[http://www.adherents.com/adhloc/indexWhere.html]</ref>, у [[Паўночная Амерыка|Паўночнай Амерыцы]]  — 180—250 млн ([[ЗША]]  — 160—225 млн <ref>[http://www.adherents.com/rel_USA.html]</ref>, [[Канада]]  — 25 млн<ref>[http://www.adherents.com/adhloc/Wh_57.html]</ref>), у [[Азія|Азіі]]  — каля 300 млн <ref>[http://www.adherents.com/adhloc/Wh_19.html]</ref>, у [[Афрыка|Афрыцы]]  — 300—400 млн <ref>[http://www.adherents.com/adhloc/Wh_2.html]</ref>, у [[Аўстралія|Аўстраліі]]  — 14 млн <ref>[http://www.adherents.com/adhloc/Wh_23.html]</ref>.
 
Прыблізны лік прыхільнікаў розных хрысціянскіх канфесій: [[Каталіцызм|каталікоў]]  — каля 1  млрд, [[Пратэстанцызм|пратэстантаў]]  — каля 400 млн (у тым ліку 100 млн [[пяцідзесятнікі|пяцідзесятнікаў]], 70 млн [[метадыст]]аў, 70 млн [[баптыст]]аў, 64 млн [[лютэранства|лютэран]], каля 75 млн [[прэсвітэрыянства|прэсвітэрыян]] і блізкіх да іх плыней), [[Праваслаўе|праваслаўных]] і прыхільнікаў [[Старажытнаўсходнія Цэрквы|Старажытнаўсходніх цэркваў]]  — каля 240  млн, [[Англіканства|англікан]]  — каля 70  млн.<ref>[http://www.adherents.com/adh_branches.html#Christianity]</ref>
 
== Хрысціянскія канфесіі і вучэнні ==
Радок 64 ⟶ 74:
 
=== [[Старажытныя ўсходнія цэрквы|Старажытнаўсходняе праваслаўе]] ===
Цэрквы, якія не прынялі вызнанне веры, зацверджанае на [[Халкідонскі сабор|Халкідонскім саборы]] 451 года (IV Усяленскім), называюцца сёння старажытнаўсходнімі (арыентальнымі) праваслаўнымі ці нехалкідонскімі (гл. няпоўны спіс ніжэй). Яны не маюць еўхарыстычных зносін з праваслаўнымі цэрквамі візантыйскай традыцыі<ref>«Oriental Orthodox - — PETER C. BOUTENEFF»; цытуецца па «The Encyclopedia of Eastern Orthodox Christianity» 2011 Blackwell Publishing Ltd</ref>.
 
* [[Армянская апостальская царква]]<ref>[http://aniv.ru/view.php?numer=10&st=13&rub=8 Армянская Церковь и Халкидон] {{недаступная спасылка}}</ref>
Радок 96 ⟶ 106:
 
== Ганенні ==
Хрысціянства ад пачатку развівалася пад ганеннямі. У Старажытнасці найбольшаму цкаванню хрысціяне падвяргаліся пад уладай [[Рымская імперыя|рымскага імператара]] [[Нерон]]а ([[54]]—[[68]]). Стаўшы найбольш пашыранай на свеце, хрысціянская супольнасць застаецца найбольш гнанай. На [[2012]] год праследаванню за хрысціянскае веравызнанне падвяргалася звыш 200 мільёнаў [[чалавек]] у 60 [[краіна]]х свету. 75  % забітых за выравызнанне складалі хрысціяне. Найбольшую пагрозу неслі камуністычныя фанатыкі ва ўладзе. На працягу апошняга стагоддзя штогод за хрысціянскае веравызнанне забівалі прынамсі 150 тыс. вернікаў (450 штодня). Найбольш у [[СССР]] і Кітаі. У БССР за ўдзел у богаслужэнні [[Камітэт дзяржаўнай бяспекі]] пазбаўляў працаўладкавання і знявольваў хрысціян. У Паўночнай Карэі за вызнанне хрысціянства на 2012  г. у зняволенні знаходзілася звыш 50 тыс. чалавек. Апошнім часам мусульманскія фанатыкі Інданезіі знішчылі больш за 500 цэркваў. Найбольш шырокі пераслед хрысціян працягваецца ў Кітаі, [[Бангладэш]]ы, Індыі, [[Пакістан]]е, [[В'етнам]]е, Аб'яднаных Арабскіх Эміратах, [[Судан]]е, Сірыі і [[Іран]]е<ref>{{cite web | author = Рыгор Астапеня| last = | first = | authorlink = | coauthors = | date = 7 красавіка 2012| url = http://pda.nn.by/artykul/71540.html| title = 34-гадовага хрысціянскага пастара ў Іране чакае павешанне| format = | work = | publisher = [[Наша ніва (1991)|Наша Ніва]]| date = 9 красавіка 2012 | language = | postscript = }}</ref>.
 
== Гл. таксама ==