Глеб Усяславіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Жыццяпіс: вікіфікацыя |
|||
Радок 72:
Глеб, як князь менскі, імкнуўся пашырыць свой удзел і амаль адразу па смерці бацькі пачаў вайну з братамі — выгнаў [[Давыд Усяславіч|Давыда]] і, магчыма, [[Раман Усяславіч|Рамана]]. У 1104<ref>[[Іпацьеўскі летапіс]]</ref>/1105 г. да Менска прыйшло аб'яднанае войска рускіх князёў — вялікі князь кіеўскі [[Святаполк Ізяславіч|Святаполк]] накіраваў супраць Глеба ваяводу Пуцяту, [[Уладзімір Манамах|Уладзімір Усеваладавіч]] свайго сына [[Яраполк Уладзіміравіч|Яраполка]], чарнігаўскі князь {{нп3|Алег Святаславіч||ru|Олег Святославич}} хадзіў сам і прывёў з сабой глебавага брата [[Давыд Усяславіч|Давыда Усяславіча]]. Мэтай, верагодна, было вяртанне Давыду ўдзела<ref>Рапаў…</ref>. Аднак паход на Менск не меў поспеху<ref name="БС"/>, верагодна з-за таго, што вялікі князь кіеўскі [[Святаполк Ізяславіч|Святаполк]] папраўдзе не хацеў паразы Глеба Усяславіча — свайго сваяка і саюзніка. Пры падтрымцы Святаполка Глеб далучыў да сваіх уладанняў землі па берагах Дняпра дзе пабудаваў крэпасці [[Горад Орша|Оршу]], [[Гарадскі пасёлак Копысь|Копысь]] і іншыя<ref name="БС"/><ref>Ляўко В. М. Смаленска-Полацкае… С. 174—175.</ref>.
Па смерці Святаполка (16.4.1113), вялікім князем кіеўскім быў абраны [[Уладзімір Манамах|Уладзімір Усеваладавіч]] — асноўны праціўнік Святаполка і Глеба, які разыходзіўся з імі па многіх пытаннях рускай унутранай палітыкі, у т. л. пра спадчыну стальцоў. Абвастрэнне канфлікту было непазбежным. У 1116 годзе Глеб напаў на зямлю [[дрыгавічы|дрыгавічоў]] і спаліў горад [[Горад Слуцк|Слуцк]]<ref name="БС"/>, які належаў непасрэдна Уладзіміру. Уладзімір, быццам угаворваў Глеба вырашыць пытанні мірам, але Глеб быццам не хацеў прызнаваць сябе вінаватым і абвінавачваў ва ўсім самога Уладзіміра. На Менскае княства быў накіраваны ўдар шматлікага войска з трох бакоў. Смаленскі князь [[Вячаслаў Уладзіміравіч|Вячаслаў]], сын Уладзіміра, захапіў Оршу і Копысь. Аб'яднанае войска стрыечнага брата Уладзіміра чарнігаўскага князя {{нп3|Давыд Святаславіч|Давыда|ru|Давыд Святославич}} і сына Уладзіміра пераяслаўскага князя
Глеб Усяславіч убачыў падрыхтоўку да вельмі працяглай аблогі і накіраваў паслоў да Уладзіміра, які згадзіўся на мірныя перамовы<ref name="БС"/>. Менскі князь выйшаў з горада з дзецьмі і [[дружына]]й і паабяцаў ва ўсім слухацца. Уладзімір павучаў Глеба як ён павінен паводзіць сябе, даў яму, паводле летапісу, Менск, такім чынам, як лічаць некаторыя даследчыкі<ref>Загарульскі, Ермаловіч …</ref>, забраў значную частку ўладанняў, у т. л. Друцк і Падняпроўе. Сын Уладзіміра Яраполк вывеў у палон жыхароў захоплена Друцка і пасяліў іх у сваім
Ён валодаў значнай маёмасцю, аб чым сведчаць ахвяраванні [[Кіева-Пячэрская лаўра|Кіева-Пячэрскаму манастыру]] на пабудову трапезнай — 600 [[Старажытнаруская грыўна|грыўняў]] срэбра і 50 грыўняў золата асабіста ў 1108 годзе<ref name="БС"/>, і 100 грыўняў срэбра і 50 грыўняў золата ад яго жонкі пасля смерці князя.
| |||