Нурдаль Грыг: Розніца паміж версіямі

Скончыўшы гімназію, служыў матросам (1920—21), уражанні адлюстраваў у зборніку вершаў «Вакол мыса Добрай Надзеі» (1922) і рамане «А карабель ідзе далей» (1924). Вучыўся ва універсітэтах [[Оксфард]]а і [[Осла]]. Выдаў кнігу эсэ «Рана памерлыя» (1932) пра творчасць [[Р. Кіплінг]]а, Дж. Кітса, П. Б. Шэлі, [[Дж. Байран]]а. На мяжы 1920—30-х г. адбылася яго творчая і светапоглядная эвалюцыя: аптымістычны пафас вершаў (зборнік «Нарвегія ў нашых сэрцах», 1929) змяняецца песімізмам (драма «Атлантычны акіян», 1932). У 1932—34 жыў у [[СССР]]. У 1937 як ваенны карэспандэнт быў у [[Іспанія|Іспаніі]] (зборнік «Іспанскае лета», 1937, раман «Свет яшчэ павінен стаць маладым», 1938). Вяршыня яго твораў — паэма «Паражэнне» (1937, пра [[Парыжская камуна|Парыжскую камуну]]). У 1940-43 змагаўся супраць фашызму (паэма «Чалавечая прырода», зборнікі вершаў «Свабода», «Надзея»).Нарвежскі славіст Марцін Наг назваў Янку Купалу "беларускім Грыгам".