Луцыя Балзукевіч: Розніца паміж версіямі

Творы Луцыі Балзукевіч належаць разнастайным напрамкам жывапісу. Сустракаюцца творы з мадэрністычнай дэкаратыўнасцю («Падворак. Жанчына, якая корміць птушак»), і сімвалічныя сваім містычным настроем інтэр’еры касцёлаў («Помнік Тызенгаўзу ў фарным касцёле ў Гродне», «Сакрыстыя ў касцёле бэрнардынаў у Вільні»), вытанчаны па малюнку і каларыце [[Мадэрн|сецэсійны]] абраз «[[Святы Губерт]]» і рэалістычныя партрэты («ПартрэтАнтонія Вівульскага і [[Вікенцій Леапольд Сляндзінскі|Вінцэнта Сляндзінскага]]». Агульны рэалістычны падыход да трактоўкі вобраза Сляндзінскага, які напісан у 1913 годзе «Партрэтакутваецца Антоніярухомай Вівульскага»)аўрай светлавых плямаў на твары, валасах, адзенні і вытанчаныфоне, пашто малюнкунадае вобразу таямніцу і каларыцерамантычны настрой»<ref>[[Мадэрн|сецэсійны]]http://media.catholic.by/nv/n47/art11.htm абраз''Наталля «[[СвятыМаліноўская-Франке''. ГубертУспомнім пра забытае]]»</ref>.

<blockquote> у''У карціне гучаць каларыстычныя водгукі твораў вельмі папулярных у тыя часы на Гродзеншчыне і Віленшчыне мастакоў В. Вайса «Макі» і [[Генрых Уладзіслававіч Вейсенгоф|Генрыха Вейсенгофа]] «Поле макаў»: сіне-зялёная колеравая гама з дадаткам сонечнай жоўтай і яркай чырванню кветкаў мальвы.

У Балзукевічавай амаль цэнтрычнай кампазіцыі, што разгортваецца вакол часткова спілаванага дрэва, на якім месціцца галубятня, пануе рух сярод стлумленых птушак, нахіленай постаці жанчыны, спалоханых, у палёце, галубоў і перакрыжаваных лініяў цэнтра кампазіцыі, створаных актыўнай дыяганаллю драбіны, прысунутай да галубятні, і сцежкі, лінія якой скіравана ў іншы бок. Пры гэтым дынаміка твора ўспрымаецца жывой, але не экспрэсіўнай. Дзякуючы плаўным лініям сцежкі, лёгка і мякка скрыўленаму плоту, ледзьве заўважнай дэфармацыі ў абрысах сонечнай драўлянай хаты пад старою пацямнелаю страхою. У гэтым творы банальны сюжэт праз сакавіты каларыт і арыгінальна пабудаваную дынамічную кампазіцыю стварае небанальны настрой.''</blockquote>