Сяргей Іванавіч Селіханаў: Розніца паміж версіямі

}}

'''Сяргей Іванавіч Селіханаў''' ({{ДН|8|3|1917}}, [[Горад Санкт-Пецярбург|Петраград]] — {{ДС|28|09|1976}}, [[Горад Мінск|Мінск]]) — беларускі скульптар.

== Біяграфія ==

Прыехаў з Петраграда ў Беларусь пасля смерці бацькі у [[1935 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1921]] годзе. У [[1933 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1933]]—[[1937 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1937]] гадах вучыўся ў Віцебскім мастацкім тэхнікуме ў [[М. Г. Аўчыннікаў|М. Г. Аўчыннікава]], [[Фёдар Адольфавіч Фогт|Фёдара Фогта]], [[Хрыстафор Яўгенавіч Даркевіч|Хрыстафора Даркевіч]]а, [[Валянцін Канстанцінавіч Дзежыц|Валянціна Дзежыца]] і [[Леў Мееравіч Лейтман|Льва Лейтмана]]. Удзельнік [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]]. Сябра [[Беларускі саюз мастакоў|Саюза савецкіх мастакоў БССР]] ([[1948 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1948]]).

 

== Творчасць ==

У мастацкіх выставах удзельнічаў з [[1940 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1940]] года. Працаваў у пасляваенны час. Сяргей Селіханаў — прадстаўнік старэйшага пакалення беларускіх савецкіх скульптараў, адзін з найбольш вядомых скульптараў эпохі росквіту сацыялістычнага рэалізму ў мастацтве, побач з [[Заір Ісакавіч Азгур|Заірам Азгурам]], [[Андрэй Ануфрыевіч Бембель|Андрэем Бембелем]] і [[Аляксей Канстанцінавіч Глебаў|Аляксеем Глебавым]]. Асноўная тэма яго творчасці была [[Вялікая Айчынная вайна]].

 

Сяргей Селіханаў аўтар такіх манументальных кампазіцый, як

* скульптурная кампазіцыя «За гонар сцяга» ([[1947 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1947]]);

* скульптурная кампазіцыя «Вызваленне» ([[1948 год у гісторыі беларускага выяўленчага мастацтва|1948]]), якая ўяўляе сабой фігуру байца, які прытуліў да сябе дзіцё — з гэтай працай да скульптара прыйшло першае прызнанне;