Сонца (беларуская міфалогія): Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 6:
Але ў этнаграфічных звестках утрымліваюцца намёкі на парушэнне такога парадку ў далёкім міфалагічным мінулым: часцей за ўсё з-за таго, што Месяц заляцаўся да Зарніцы ([[Зара-Зараніца|Зары-Зараніцы]]). У выніку ён церпіць кару ад [[Пярун|Пяруна]], і сусветны парадак аднаўляецца. Аналагічныя матывы пакарання Месяца ёсць у [[балтыйская міфалогія|балцкай міфалогіі]].
Паводле [[М.М. Галькоўскі|М.М. Галькоўскага]], даследчыка [[Славянская міфалогія|славянскай міфалогіі]], сонца ў архаічнай традыцыі, хутчэй за ўсё, не лічылася прычынай святла і цяпла<ref>[http://pawet.net/library/v_ethnography/sun/Культ_сонца_ў_славянскай_і_беларускай_міфалогіі.html Хмелянок Алена. Культ сонца ў славянскай і беларускай міфалогіі]</ref>. Яно было проста "дзённым вокам". Лічылася, што Сонца цягнуць па небе птушкі ([[гусі]], [[качкі]]), якія вечарам спушчаюцца на ваду на [[Край свету, беларуская міфалогія|краі свету]]. Там Сонца ўсю ноч адпачывае ў сваім палацы. Таксама на поўдні ля самага Сонца, дзе было вечнае лета, размяшчаўся [[Вырай]] - краіна, куды на зіму адляталі [[птушкі]].
== Гл. таксама ==
| |||