Леў Антонавіч Салавей: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др added Category:Пахаваныя на Паўночных могілках у Мінску using HotCat |
др →Творчасць |
||
Радок 9:
Дэбютаваў у друку ў 1950 годзе. Аўтар літаратурна-крытычных артыкулаў і рэцэнзій.
Працаваў у асноўным у галіне мастацкага перакладу. Пераклаў на беларускую аповесці [[Ганс Фрыдрыхавіч Леберэхт|Г. Леберэхта]] «Святло ў Каордзі» (1952), [[Аляксандр Іванавіч Купрын|А. Купрына]] «Алеся» (1970), [[Георгій Макеевіч Маркаў|Г. Маркава]] «Наказ» (1976), [[Уладзімір Фёдаравіч Цендракоў|У. Цендракова]] «Вясеннія пярэваратні» (1977), [[Чынгіз Тарэкулавіч Айтматаў|Ч. Айтматава]] «Пасля казкі» («Белы параход», 1978), раманы [[Анатоль Навумавіч Рыбакоў|А. Рыбакова]] «Вадзіцелі» (1953), [[Дзін
У перакладзе Л. Салаўя з беларускай на рускую выйшлі раманы Р. Мурашкі «Салаўі святога Палікара» (1970) і «Сын» (1973), М. Зарэцкага «Сцежкі-дарожкі» (1971), М. Ткачова «Дыханне агню» (1983), аднатомнікі выбраных твораў А. Марціновіча «Накцюрн» (1969), В. Каваля «Выбранае» (1975), М. Гарэцкага «Чырвоныя ружы» (1976), М. Ваданосава «Надзеі і здзяйсненні» (1979), аповесці Р. Няхая «Туман над стэпам» і «Алёшка-атаман» (1974), «Аповесць пра добрае сэрца» П. Кавалёва (1976), І. Навуменкі «Апошняя восень» (1977), М. Гроднева «Што скажуць людзі» (1978), М. Парахневіча «Маленства мае і тваё» (1978) і інш.
|