Валерый Яўгенавіч Мазынскі: Розніца паміж версіямі

Скончыў [[Беларускі дзяржаўны тэатральнаБеларускі_дзяржаўны_тэатральна-мастацкі інстытутмастацкі_інстытут]] (1974). У 1976-1989 г. галоўны рэжысёр [[Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа|Беларускага тэатра імя Я. Коласа]] ў [[Віцебск|Віцебску]]у.Заснавальнік ,разам(Геральд Асьвяцінскі) тэатра "Лялька" (1985) Заснавальнік, мастацкі кіраўнік [[Рэспубліканскі тэатр беларускай драматургіі|тэатра «Вольная сцэна»]](1993-2000). Выкладаў акторскае майстэрста ў БДТМІ і Беларускім Універсітэтэце культуры.

Асноўныя пастаноўкі: «Званы Віцебска» (1974), «Кастусь Каліноўскі» (1978), «Сымон-музыка» (1976), «На дарозе жыцця» (1982), «Парог» (1982), «Вечар» (1983), «Радавыя» (1984),"Энергічныя людзі" «Талака» (1992), «Паваліўся нехта» (1992), «Барбара Радзівіл» (1994), «Узлёт Артура У, які можна было спыніць...» (1997),"Прынц Мамабук" (1998). Творчасць В. Мазынскага вызначаецца метафарычнасцю, асацыятыўнасцю, гратэскавасцю, шматпланавасцю структуры.

Рэжысёр і (чытальнік) беларускага агучвання твораў замежнай і айчыннай літаратуры (звыш 30 аўдыёкніг), зняў 2телевізійны фільмыфільм («Тутэйшыя»,4 ідакументальныя фільмы : «Як пошуг маланкі» пра [[(Расціслаў Лапіцкі|Расціслава),"Успомніць і не забыць!"(Палута Бадунова),"Глыбоцкая змова"(пасьляваенны супраціў),"І выберу Радзіму!" (Міхась Лапіцкага]]Чарняўскі).