Ніл Гілевіч: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 67:
Укладальнік і навуковы рэдактар фальклорных зборнікаў «Песні сямі вёсак» (1973), «Песні народных свят і абрадаў» (1974), «Лірычныя песні» (1976), «Лірыка беларускага вяселля» (1979), «Народныя казкі, байкі, апавяданні і мудраслоўі» (1983).
 
Працуе ў галіне [[перакладупераклад]]у<ref name="БС"/>. Перавёў на беларускую мову твора звыш 400 славянскіх паэтаў і пісьменнікаў (балгарскіх, славенскіх, сербскіх, украінскіх, польскіх, рускіх, лужыцкіх і інш.). У яго перакладзе з балгарскай выйшлі аповесць {{нп3|Павел Вежынаў|П. Вежынава|ru|Павел Вежинов}} «Сляды застаюцца» (1960), раман {{нп3|Стаян Даскалаў|С. Даскалова|bg|Стоян Даскалов}} «Свая зямля» (1961) і яго ж зборнік апавяданняў «Любча-безбілетнік» (1959), зборнік «Балгарскія народныя песні» (1961), анталогія сучаснай паэзіі «Ад стром балканскіх» (1965), кніга вершаў для дзяцей «Чарадзейны ліхтарык» (1968), анталогія класічнай паэзіі «Хай зорыць дзень!» (з [[Алесь Сцяпанавіч Разанаў|А. Разанавым]], 1973), анталогія аднаго верша «Сто гадоў. Сто паэтаў. Сто песень». (1978), кніга лірыкі {{нп3|Мікола Ёнкаў Вапцараў|М. Вапцарава|ru|Вапцаров, Никола Йонков}} «Песня пра чалавека» (1982), {{нп3|Хрыста Радзеўскі|Х. Радзеўскага|bg|Христо Радевски}} «Цвіціце, зёлкі, травы, дрэвы» (1985), {{нп3|Георгі Джагараў|Г. Джагарава|bg|Георги Джагаров}} «Зямля — як чалавечая далонь» (1984), {{нп3|Любамір Спірыдонаў Леўчаў|Л. Леўчава|ru|Левчев, Любомир Спиридонов}} «Мелодыя для флейты» (1990). Пераклаў многія творы [[Хрыста Боцеў|Х. Боцева]], [[Іван Вазаў|І. Вазава]], {{нп3|Пея Явараў|П. Яварава|ru|Яворов, Пейо}}, [[Найдзен Вылчаў|Н. Вылчава]], [[Андрэй Германаў|А. Германава]], {{нп3|Іван Давыдкаў|I. Давыдкава|bg|Иван Давидков}}, {{нп3|Дзімітр Хрыстаў Методзіеў|Д. Методзіева|ru|Методиев, Димитр Христов}}, [[Анастас Стаянаў|А. Стаянава]], {{нп3|Геа Мілеў|Геа Мілева|ru|Милев, Гео}} і інш. У 1978 выйшлі выбраныя старонкі славенскай паэзіі 19-20 ст. «Маці мая, Славенія». У 1970 — казкі народаў Югаславіі «Ці страшны страх», у 1980 — зборнік югаслаўскай паэзіі «Па камянях, як па зорах», у 1985 — кніга лірыкі {{нп3|Отан Жупанчыч|О. Жупанчыча|ru|Жупанчич, Отон}} «У вечным дазоры». Перакладае таксама з рускай, украінскай, польскай, сербахарвацкай, лужыцкай і іншых моў<ref name="БС"/>. Творы Гілевіча перакладаліся на шматлікія мовы.
 
У канцы [[2013]] года выйшла апошняя кніга з 23-томнага збору твораў пісьменніка.