Іл-28: Розніца паміж версіямі

| тып = [[бамбардзіроўшчык,бамбавік (самалёт)|бамбардзіроўшчыкбамбавік]]/[[разведчык,выведнік (самалёт)|разведчыквыведнік]]

| вытворца = {{сцяг СССР}} [[Ракетна-касмічны цэнтр «Прагрэс»|№ 1]], [[Авіакор|№ 18]], [[Сцяг Працы, (машынабудаўнічы завод)|№30]], [[Варонежскае акцыянернае самалётабудаўнічае таварыства|№ 64]],

| распрацоўшчык = {{сцяг СССР}} [[Доследна-Канструктарскае Бюро ІльюшынаІллюшына|ДКБ ІльюшынаІллюшына]]

| канструктар = [[ІльюшынІллюшын Сяргей Уладзіміравіч|С.У. ІльюшынІллюшын]]

'''Іл-28''' (па [[Кодавыя пазначэнні НАТА|кадыфікацыі НАТА]]: '''Beagle''' — ''«Гончая»'') — першы [[СССР|савецкі]] [[Турбарэактыўны рухавік|рэактыўны]] франтавы бамбардзіроўшчыкбамбавік, носьбіт тактычнай ядзернай зброі<ref>[http://www.baikal-daily.ru/news/16/19261/ В Иркутске восстановили самолет Ил-28]</ref>.

У сярэдзіне 1950-х быў асноўнай ударнай сілай франтавой авіяцыі СССР і краін [[Варшаўскі дагавор|ВаршаўскагаВаршаўскай дагаворадамовы]]. Адрозніваўся выбітнай надзейнасцю і непераборлівасцю ў эксплуатацыі. Браў удзел у мностве лакальных канфліктаў.

За стварэнне Іл-28 С. В. ІльюшынуІллюшыну і групе канструктараў ДКБ быў прысуджана [[Сталінская прэмія]].

Пастанова УрадаЎраду пра стварэнне франтавога бамбардзіроўшчыкабамбавіка з турбарэактыўнымі рухавікамі ў ДКБ-240 выйшла ў чэрвені 1948 года. Першы палёт машыны з англійскіміангельскімі рухавікамі «Нін» фірмы «Ролс-Ройс» адбыўся 8 ліпеня 1948 года. Дзяржвыпрабаванні пачаліся ў лютым 1949 года, ужо з айчыннымі рухавікамі ВК-1 (РД-45Ф). Падчас выпрабаванняў у НДІ ВПС выканана 84 палётаў з агульнай працягласцю 75 гадзін. Па выніках выпрабаванняў было запісана 80 канструкцыйныхканструктыўных дэфектаў, на ліквідацыю якіх пайшло каля чатырох месяцаў.

Разам з Іл-28 у выпрабаваннях таксама бралі ўдзел трохрухавіковыя [[Ту-73]] і [[Ту-78]], якія абсталёўваліся шматлікім абарончым узбраеннем аналагічна поршневаму [[Ту-2]]. У параўнанні з Іл-28 у гэтых бамбардзіроўшчыкоўбамбавікоў быў большы экіпаж, маса і габарыты пры аналагічнай баявой нагрузцы. Пасля канструктарскім бюро Тупалева быў пададзены Ту-14, двухрухавіковы бамбардзіроўшчыкбамбавік з экіпажам з 3 чалавек і адной кармавой гарматнай устаноўкай. [[Ту-14]] валодаў трохі большай далёкасцю палётаў, але быў значна складаней у вытворчасці і эксплуатацыі.

У сярэдзіне маятраўня 1949 года пытанне прыняцця на ўзбраенне першага рэактыўнага франтавога бамбардзіроўшчыкабамбавіка абмяркоўвалася на адмысловым пасяджэнніпаседжанні ў [[І. В. Сталін|І. В. Сталіна]]. Сталін пасля дэталёвага разгляду прадстаўленых дадзеных, выслухаў пункты погляду ваенныхвайскоўцаў і прыняў на ўзбраенне Іл-28. Адначасна была прынята пастанова аб павелічэнні хуткасці палётаў Іл-28 да 900 км/г за кошт усталёўкі магутнейшых рухавікоў ВК-1 з узлётнай цягай па 2700 кгс.

8 жніўня 1949 года дапрацаваны самалёт з новымі рухавікамі ВК-1 ізноў выйшаў на выпрабаванні, па выніках якіх была рэкамендавана прыняць машыну на ўзбраенне і пачаць серыйную пабудову. ВаенныяВайсковыя выпрабаванні праводзіліся на першых пабудаваных машынах у Маскоўскай ВА.

9 маятраўня 1950 адбыўся публічны паказ Іл-28 — пралёт палка самалётаў над Чырвонай плошчай г. Масквы. Вытворчасць была арганізавана на заводах № 30 у Маскве, № 166 у Омску і № 64 у Варонежы. Дадаткова вытворчасць самалётаў была разгорнута яшчэ на двух авіязаводах — № 1 і № 18.

У 1950 годзе быў пабудаваны першы асобнік навучальнага самалёта Іл-28У. У 1951 годзе выйшаў на выпрабаванні [[тарпеданосец, (самалёт)|тарпеданосец]] Іл-28Т. У 1954 годзе паступіў на ўзбраенне разведчыквыведнік Іл-28Р. Усяго была выпушчана парадку 6000 асобнікаў.

У 1951 годзе Ту-14 быў таксама прыняты на ўзбраенне, але толькі ў якасці тарпеданосца і разведчыкавыведніка для авіяцыі ВМФ. Усяго было пабудавана 147 Ту-14 на заводзе № 39, якія эксплуатаваліся толькі да 1957 года.

{{Самалёты ДКБ ІльюшынаІллюшына}}

[[Катэгорыя:Самалёты ІльюшынаІллюшына]]

[[Катэгорыя:БамбардзіроўшчыкіБамбавікі СССР]]