Альбер Камю: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: бэр → бер (2) using AWB
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 19:
| Сайт =
}}
'''Альбер КАМЮ''' ({{lang-fr|Albert Camus}}; {{ДН|7|11|1913}}, [[Мандаві]], [[Французскі Алжыр|Алжыр]], [[Трэцяя французская рэспубліка|Францыя]] — {{ДС|4|1|1960}}, [[Вільблевен]], [[Францыя]]) — французскі пісьменнік і філосаф, прадстаўнік [[экзістэнцыялізм]]у. Лаўрэат [[Нобелеўская прэмія па літаратуры|Нобелеўскай прэміі па літаратуры]] [[1957]].
 
== Біяграфічныя звесткі ==
Радок 27:
 
== Літаратурная творчасць ==
Творчасць А. Камю ўмоўна падзяляюць на 3 перыяды: «абсурду» (зборнікікі філасофска-лірычных эсэ «Ніцво і твар», 1937; «Шлюбны баль», 1938; філасофскіх эсэ «Міф пра Сізіфа», 1942; раманы «Шчаслівая смерць», нап. 1938, выд. 1971; «Чужаніца», 1942; п'есы «Калігула», «Непаразуменне», абедзве 1944); «бунту» (раман «Чума», 1947; п'есы «Аблога», 1948; «[[Праведнікі|Праведныя]]», 1950; філасофсека-гістарычны трактат «Чалавек, які бунтуе», 1951); «выгааннявыгнання» (раман «Падзенне», 1956; зборнікі эсэ і апавяданняў «Лета», 1954, «Выгнанне і царства», 1957). Аўтар кніг «Злабадзённыя нататкі» (т. 1-3, 1950-58), «Шведскія прамовы» (1958), інсцэніровак твораў Ф. Дастаеўскага, У. Фолкнера і інш.
 
У творах пераважаюць тэмы абсурднасці існавання, адзіноты, закінутасці чалавека і адначасова яго адказнасці за свае паводзіны, непазбежнасці маральнага выбару. Філасофская глыбіня спалучаецца ў іх з моўным лаканізмам, амаль поўнай адсутнасцю метафар, рэмінісцэнцый.