Мікалай Радзівіл Чорны: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Kalinowski (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта |
Kalinowski (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз мабільную версію сайта |
||
Радок 90:
У Літве Чорны прабыў нядоўга. З-за пагрозы з боку крымскіх татараў, якія прыйшлі на [[Валынь]] і [[Галіцыя|Галіцыю]], Жыгімонт Аўгуст паслаў на абарону польскае войска на чале з гетманам Янам Тарнаўскім, з якім на Валынь выехаў і Чорны. Актыўныя баявыя дзеянні не вяліся: татары, нарабаваўшы дабра і захапіўшы палонных, вярнуліся ў [[Крым]]. Па выніках кампаніі Жыгімонт Аўгуст прапанаваў Радзівілу Чорнаму гетманскую булаву, але той адмовіўся ад пасады{{sfn|Уладары|2007|с=100}}, больш імкнучыся да дыпламатычнай дзейнасці{{sfn|Радзивилы|1997|с=60}}.
Значна палепшылася сітуацыя з каранацыяй Барбары. Па парадзе Чорнага кароль дамовіўся з Габсбургамі, абяцаючы не падтрымліваць свайго пляменніка Яна Заполі за венгерскую карону
У гэты час Радзівілы сталі самым багатым і ўплывовым родам у княстве. Так, у коннае войска яны выстаўлялі 930 вершнікаў, а роднасныя ім [[Род Осцікаў|Осцікавічы]] яшчэ 337. Гэта было больш, чым выстаўлялі [[Род Гальшанскіх|Гальшанскія]], [[род Сапегаў|Сапегі]], [[род Кішкаў|Кішкі]], [[род Слуцкіх|Слуцкія]] і Лукомскія разам узятыя{{sfn|Багадзяж М. Сыны|2002|с=41}}.
| |||