Паветраны бой: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Artificial123 (размовы | уклад)
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 32:
* лабавая атака 
* атака з пікіравання 
* «Вольнае паляванне»<br />
Мог выкарыстоўвацца строй самалётаў калі стральцы суседніх машын ўзаемадзейнічалі адзін з адным.
; у ВПС РККАРСЧА
З пачатку [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] асноўнай баявой тактычнай адзінкай з'яўлялася "«тройка"» ([[Звяно, тактычная адзінка|звяно]]) самалётаў.
 
У выніку аналізу і абагульнення вопыту баёў у кубанскай авіябітве (лета 1943-га) наспела выснова аб неабходнасці змены тактыкі вядзення паветранага бою і прымянення новых баявых шыхаў. Было прапанавана адмовіцца ад групавой тактыкі і перайсці да дзеянняў парамі<ref><span class="citation">''Калинин А. П.''<nowiki> </nowiki>[http://militera.lib.ru/h/kalinin_ap/index.html Истребители над «Голубой линией»].&nbsp;— М.: Воениздат, 1963.</span></ref><ref><span class="citation">''Сухов К. В.''<nowiki> </nowiki>[http://militera.lib.ru/memo/russian/suhov/index.html Эскадрилья ведёт бой].&nbsp;— М.: [[Добраахвотнае таварыства садзейнічання арміі, авіяцыі і флоту|ДОСААФ]], 1983.</span></ref>.
 
Быў прыняты на ўзбраенне прапанаваны [[Аляксандр Іванавіч Пакрышкін|А.  І.  Пакрышкіным]] новы тактычны прыём - — маятнікавае патруляванне; ўжывалася так званая "«кубанская этажэрка"». Таксама А.  І.  Пакрышкін прапанаваў знакамітую формулу паветранага бою «Вышыня, Хуткасць, Манеўр, Агонь». Ён з'яўляецца аўтарам шэрагу манеўраў і прыёмаў вядзення паветранага бою, якія затым былі прынятыя ў ВПС СССР. Напрыклад, манеўр ўхілення і сыходу ад атакі праціўніка «няправільная узыходзячая бочка». Дадзены манеўр быў прыкмечаны Пакрышкіным пры няправільным і нязграбным выкананні фігур вышэйшага пілатажу парай самалётаў, а затым узяты на ўзбраенне. Сутнасць яго складаецца ў наступным: калі ўзыходзячая бочка выконваецца першым самалётам у пары на малых абаротах рухавіка, у выніку ён апыняецца пад другім самалётам у найвыгаднейшай пазіцыі для атакі.
 
Важным элементам тактыкі «этажэрка» была новая сістэма цэлеўказання, прапанаваная А.  І.  Пакрышкіным. Небасхіл у гэтай сістэме на 360 градусаў вакол самалёта уяўляўся як цыферблат гадзінніка, з лічбай 12 у носе самалёта. Гадзіннік паказваў кірунак. Вышыня паказвалася ў градусах уверх ці ўніз ад лініі небасхілу. Новая тактыка добра апраўдвала сябе, асабліва ва ўмовах колькаснай перавагі авіяцыі праціўніка<ref><span class="citation">''Гречко С. Н.''<nowiki> </nowiki>[http://militera.lib.ru/memo/russian/grechko_sn/index.html Решения принимались на земле].&nbsp;— М.: Воениздат, 1984.&nbsp;</span></ref><ref>баявой тактычнай адзінкай да канца вайны ў злучэннях Пе-2 заставалася «тройка», у той час, як астатняя авіяцыя перайшла на «пары».</ref>.
; у Люфтвафэ