Вікіпедыя

Іван Луцкевіч: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Радок 5:
Паходзіў з шляхецкага роду герба «Навіна». Брат [[Антон Луцкевіч|Антона Луцкевіча]].
 
У [[1890]] г. пачаў вучобу ў Лібаўскай гімназіі, у [[1897]]—[[1902]] гг. працягваў у Мінскай гімназіі. Займаўся на юрыдычным факультэце Пецярбургскага ўніверсітэта; у Маскоўскім археалагічным інстытуце. За сваю палітычную дзейнасць у 1903 г. трапіў у турму.
У [[1890]] пачаў вучобу ў Лібаўскай гімназіі, у [[1897]]—[[1902]] працягваў у Мінскай гімназіі. Займаўся на юрыдычным факультэце Пецярбургскага ўніверсітэта; у Маскоўскім археалагічным інстытуце. За сваю палітычную дзейнасць у 1903 трапіў у турму. У 1904—1905 працягваў вучобу ў Венскім універсітэце. У 1903 быў адным з заснавальнікаў БРГ (пазней [[БСГ]]). Прымаў актыўны ўдзел у падзеях 1905 у [[Мінск]]у. У лютым [[1906]] сумесна з братам Іванам пераехаў у [[Вільня|Вільню]]. Там яны адразу перайшлі на нелегальнае становішча, бо распачалося следства ў справе замаху на мінскага губернатара [[Павел Рыгоравіч Курлоў|П. Курлова]]. Замах здзейснілі [[Іван Пятровіч Пуліхаў|І. Пуліхаў]] і сёстры Ізмайловіч, якія былі частымі гасцямі на мінскай кватэры Луцкевічаў, таму апошнія аўтаматычна падпадалі пад падазрэнне<ref>Луцкевіч, А. Да гісторыі беларускага руху: Выбраныя творы / Антон Луцкевіч; [Уклад., прадм., камент., анатав. індэкс імёнаў А. Сідарэвіча]. — Мн.: Беларускі кнігазбор, 2003. — 287 с. — С. 90. — ISBN 985-6730-09-0.</ref>. Ёсць звесткі, што з віленскімі кантактамі Луцкевічам дапамог В. Іваноўскі, іх супрацоўнік па пецярбургскай студэнцкай дзейнасці<ref>Собственноручные показания А. И. Луцкевича // Луцкевіч, А. Да гісторыі беларускага руху... — С. 11.</ref>. Ініцыятар стварэння ў Вільні многіх беларускіх арганізацый і выданняў, у тым ліку газеты «[[Наша доля]]» і «[[Наша ніва (1906)|Наша ніва]]». выдавецтва «Наша хата» (1908), [[Беларускае выдавецкае таварыства|Беларускага выдавецкага таварыства]] (1913), [[Беларускі народны камітэт|Беларускага народнага камітэта]] (1915—18), першых беларускіх школ на Віленшчыне, Гродзеншчыне, Беласточчыне (1916), настаўніцкіх курсаў, [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]] (1919), [[Беларускае навуковае таварыства, 1918|Беларускага навуковага таварыства]] (1918). Збіральнік і даследчык беларускіх старажытнасцей. Яго асабістая калекцыя стала асновай [[Беларускі музей у Вільні|Беларускага музея ў Вільні]].▼
 
▲У [[1890]] пачаў вучобу ў Лібаўскай гімназіі, у [[1897]]—[[1902]] працягваў у Мінскай1904—1905 гімназіігг. Займаўся на юрыдычным факультэце Пецярбургскага ўніверсітэта; у Маскоўскім археалагічным інстытуце. За сваю палітычную дзейнасць у 1903 трапіў у турму. У 1904—1905 працягваў вучобу ў Венскім універсітэце. У 1903 г. быў адным з заснавальнікаў БРГ (пазней [[БСГ]]). Прымаў актыўны ўдзел у падзеях 1905 угода ў [[Мінск]]у. У лютым [[1906]] г. сумесна з братам Іванам пераехаў у [[Вільня|Вільню]]. Там яны адразу перайшлі на нелегальнае становішча, бо распачалося следства ў справе замаху на мінскага губернатара [[Павел Рыгоравіч Курлоў|П. Курлова]]. Замах здзейснілі [[Іван Пятровіч Пуліхаў|І.Іван Пуліхаў]] і сёстры Ізмайловіч, якія былі частымі гасцямі на мінскай кватэры Луцкевічаў, таму апошнія аўтаматычна падпадалі пад падазрэнне<ref>Луцкевіч, А. Да гісторыі беларускага руху: Выбраныя творы / Антон Луцкевіч; [Уклад., прадм., камент., анатав. індэкс імёнаў А. Сідарэвіча]. — Мн.: Беларускі кнігазбор, 2003. — 287 с. — С. 90. — ISBN 985-6730-09-0.</ref>. Ёсць звесткі, што з віленскімі кантактамі Луцкевічам дапамог В.Вацлаў Іваноўскі, іх супрацоўнік па пецярбургскай студэнцкай дзейнасці<ref>Собственноручные показания А. И. Луцкевича // Луцкевіч, А. Да гісторыі беларускага руху... — С. 11.</ref>. Ініцыятар стварэння ў Вільні многіх беларускіх арганізацый і выданняў, у тым ліку газеты «[[Наша доля]]» і «[[Наша ніва (1906)|Наша ніва]]». выдавецтва «Наша хата» (1908), [[Беларускае выдавецкае таварыства|Беларускага выдавецкага таварыства]] (1913), [[Беларускі народны камітэт|Беларускага народнага камітэта]] (1915—18), першых беларускіх школ на Віленшчыне, Гродзеншчыне, Беласточчыне (1916), настаўніцкіх курсаў, [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]] (1919), [[Беларускае навуковае таварыства, 1918|Беларускага навуковага таварыства]] (1918). Збіральнік і даследчык беларускіх старажытнасцей. Яго асабістая калекцыя стала асновай [[Беларускі музей у Вільні|Беларускага музея ў Вільні]].
У сярэдзіне чэрвеня 1919 выехаў на лячэнне на курорт [[Закапанэ]], дзе і памёр.▼
 
Ініцыятар стварэння ў Вільні многіх беларускіх арганізацый і выданняў, у тым ліку газеты «[[Наша доля]]» і «[[Наша ніва (1906)|Наша ніва]]». выдавецтва «Наша хата» (1908), [[Беларускае выдавецкае таварыства|Беларускага выдавецкага таварыства]] (1913), [[Беларускі народны камітэт|Беларускага народнага камітэта]] (1915—1918), першых беларускіх школ на Віленшчыне, Гродзеншчыне, Беласточчыне (1916), настаўніцкіх курсаў, [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]] (1919), [[Беларускае навуковае таварыства, 1918|Беларускага навуковага таварыства]] (1918). Збіральнік і даследчык беларускіх старажытнасцей. Яго асабістая калекцыя стала асновай [[Беларускі музей у Вільні|Беларускага музея ў Вільні]].
 
▲У сярэдзіне чэрвеня 1919 г. выехаў на лячэнне на польскі курорт [[Закапанэ]], дзе і памёр.
 
== У палітыцы ==
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Іван_Луцкевіч"