Віцень: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) |
||
Радок 45:
}}</ref>, хоць некаторыя пазнейшыя крыніцы лічаць яго сынам Віценя, а таксама [[Воін Полацкі|Воін]]<ref name="БС"/> і, магчыма, {{нп3|Фёдар Кіеўскі|Фёдар|ru|Фёдор (князь киевский)}}.
==
[[Файл:Witenes.PNG|міні|Уяўны партрэт князя Віценя (1709)]]
{{main|Вайна Тэўтонскага ордэна і ВКЛ}}
Упершыню ўспамінаецца пад 1291 годам, калі Будзівід паслаў Віценя з вялікім войскам супраць палякаў да Брэста-Куяўскага<ref>Simas Sužiedėlis, ed. (1970—1978). «Vytenis». Encyclopedia Lituanica VI. Boston, Massachusetts: Juozas Kapočius. pp. 221—222. LCC 74-114275</ref>. У 1294 годзе Віцень, ужо вялікі князь, ваяваў [[Ленчыцкая зямля|Ленчыцкую зямлю]] і задушыў паўстанне ў Жамойці, дзе [[жамойты|жамойцкая]] знаць схілялася да саюзу з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]]<ref name="БС"/>. У 1295 годзе напаў на [[Малая Польшча|Малую Польшчу]].▼
У часы княжання Віценя галоўную небяспеку для Літвы ўяўляў [[Тэўтонскі ордэн]]. Пруска-літоўскія землі зрабіліся галоўнай арэнай яго дзейнасці пасля таго, як на Блізкім Усходзе крыжацкі рух канчаткова захлынуўся. Для тэўтонцаў апраўданнем іх далейшага існавання заставалася неабходнасць хрышчэння апошніх паганскіх народаў у Еўропе — [[жамойты|жамойтаў]] і літоўцаў. Віцень вёў жорсткую барацьбу з Тэўтонскім ордэнам. Арганізоўваў адпор націску Ордэна на [[Вялікае Княства Літоўскае|ВКЛ]]. Сутыкненні адбываліся амаль штогод з пераменным поспехам. Пад кіраўніцтвам Віценя адбыліся ваенныя паходы на тэрыторыю Тэўтонскага ордэна.
▲Упершыню ўспамінаецца пад 1291 годам, калі [[Будзівід]] паслаў Віценя з вялікім войскам супраць палякаў да Брэста-Куяўскага<ref>Simas Sužiedėlis, ed. (1970—1978). «Vytenis». Encyclopedia Lituanica VI. Boston, Massachusetts: Juozas Kapočius. pp. 221—222. LCC 74-114275</ref>. У 1294 годзе Віцень, ужо вялікі князь, ваяваў [[Ленчыцкая зямля|Ленчыцкую зямлю]] і задушыў паўстанне ў
У 1311 годзе Віцень пацярпеў паразу ў [[Бітва пад Ваплаўкен, 1311|бітве каля вёскі Ваплаўкен]] паблізу замка {{нп3|Горад Кентшын|Растэнбург|ru|Кентшин}} ({{lang-de|Rastenburg}}) ад [[комтур]]а ордэна [[Генрых Плоцке|Генрыха фон Плоцке]]. У музеі горада [[Горад Кентшын|Кентшын]] зберагаюцца [[Баявая сякера|баявыя сякеры]] і наканечнікі [[Страла|стрэл]], знойдзеныя на поле бітвы. Затым ў 1314 годзе Віцень адбіў нападзенне Ордэна на [[Горад Гродна|Гродна]], але ў тым жа годзе пацярпеў няўдачу пры аблозе памежнай крэпасці {{нп3|вёска Скірснемуне|Крыстмемель|ru|Скирснемуне}} ({{lang-la|Christi Memela, Kyrsmemel, Kirsmomela}}) — гэта быў яго апошні паход.
| |||