Мігель Сервантэс: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Павел Петро (размовы | уклад) |
Павел Петро (размовы | уклад) |
||
Радок 39:
Яго братамі і сёстрамі былі Андрэс (1543), Андрэа (1544), Луіза (1546), Радрыга (1550), Магдалена (1554) і Хуан, вядомы толькі таму, што ён згадваецца ў тэстаменце бацькі.
=== Ваенная служба і палон ===
[[Выява:The Battle of Lepanto by Paolo Veronese.jpeg|thumb|upright|Бітва пры Лепанта пэнзля [[Паала Веранезэ]] (каля 1572, палатно, алей, 169 х 137
Прычыны, якія прымусілі Сервантэса пакінуць [[Іспанія|Іспанію]] застаюцца нявызначанымі. Як многія маладыя іспанцы таго часу, якія хацелі далейшай кар'еры, Сервантес паехаў у [[Італія|Італію]]: у [[Рым]]е ён засяродзіў сваю ўвагу на мастацтве, архітэктуры і паэзіі эпохі [[Адраджэнне|Адраджэння]],
У [[1570]] годзе Сервантэс залічаны салдатам у полк марской пяхоты Іспаніі, дыслакаванай у [[Неапаль|Неапалі]], які быў валоданнем іспанскай кароны. Там ён быў на працягу прыблізна года, перш чым пачалася актыўная служба. У верасні 1571 года Сервантэс адплыў на борце карабля ''Маркіз'', часткі [[галера|галернага]] флоту [[Свяшчэнная ліга, 1571|Свяшчэннай лігі]] (кааліцыі [[Пій V, Папа Рымскі|папы Пія V]], Іспаніі, [[Венецыянская рэспубліка|Рэспублікі Венецыі]], [[Генуэзская рэспубліка|Рэспублікі Генуі]], [[герцагства Савойскае|герцагства Савойскага]], [[Гаспітальеры|рыцараў гаспітальераў]] з [[Мальта|Мальты]] і іншых, пад камандаваннем
Пасля бітвы пры Лепанта Сервантэс засталіся ў бальніцы ў [[Горад Месіна|Месіне]] на працягу 6 месяцаў, перш чым яго раны былі досыць вылечыныя, каб дазволіць яго зноў далучыцца ваенных кампаній<ref name="OrFiK">J. Fitzmaurice-Kelly, ''The Life of Cervantes'', 9</ref>. З 1572 па 1575 год, знаходзячыся галоўным чынам, у [[Горад Неапаль|Неапалі]], ён працягваў армейскае жыццё: удзельнічаў у экспедыцыях у [[Востраў Керкіра|Корфу]] і [[Горад Пілас|Наварын]], ўбачыў падзенне [[Туніс]]а і [[Хальк-эль-Уэд|Ла Гулетта]] туркамі ў 1574 годзе<ref name="Garcés">M.A. Garcés, ''Cervantes in Algiers''.</ref>.
Радок 50:
6 або 7 верасня 1575 года Сервантэс адплыў на галерах Соль з Неапалю ў [[Барселона|Барселону]], з граматамі да караля ад [[герцагі Сессі|герцага Сессі]]<ref name="F41">J. Fitzmaurice-Kelly, ''The Life of Cervantes'', 41</ref>. Раніцай 26 верасня, калі Соль падышоў каталонскага ўзбярэжжа, ён быў атакаваны [[алжыр]]скімі карсарамі пад камандаваннем [[Арнаут Мамі|Арнаута Мамі]]<ref>{{cite book |title=Life of Miguel de Cervantes |last=Watts|first=Henry Edward|authorlink=Henry Edward Watts |coauthors= |year=1891 |publisher=Walter Scott |location=Harvard College Library |isbn= |page=30 |pages= |url=https://books.google.com/?id=V40pAAAAYAAJ&pg=PR21&dq=life+of+miguel+cervantes+watts&q |accessdate=10 June 2010}}</ref>. Пасля значнага супраціву, падчас якой былі забітыя капітан і многія члены экіпажа, тыя, што засталіся ў жывых пасажыры былі дастаўлены ў Алжыры ў палон<ref name="Garcés"/>. Пасля 5 гадоў, праведзеных у якасці раба ў Алжыры, і 4 няўдалых спробаў уцёкаў, ён быў выкуплены сваімі бацькамі і [[Трынітарыі|трынітарыямі]] і вярнуўся да сваёй сям'і ў [[Мадрыд]]зе. Не дзіўна, што гэты траўматычны перыяд жыцця Сервантэса з'яўляецца прадметам для некалькіх літаратурных твораў, асабліва размову пра няволю ў Дон Кіхоце і дзвух п'есаў, ''El trato de Argel'' (Жыццё ў Алжыры) і ''Los baños de Argel'' (Турмы Алжыра), а таксама ў некалькіх іншых працах, хоць і не ў прамой аўтабіяграфічнай форме<ref name="Br">{{cite encyclopedia|title=Cervantes, Miguel de|encyclopedia=Encyclopaedia Britannica|year=2015|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/103673/Miguel-de-Cervantes/13549/Civil-servant-and-writer}}</ref>.
== Жыццё пасля вяртання ў Іспанію ==
Сервантэс вёў жыццё сярэдняга класа пасля вяртання ў [[Іспанія|Іспанію]]. Як амаль і усе аўтары свайго часу, ён быў не ў стане забяспечваць сябе праз сваі творы. Два перыяды яго жыцця вельмі добра дакументаваныя падчас працы ў [[Андалусія|Андалусіі]], у якасці агента па закупках для іспанскага флоту (г.зн. караля). У гэты час адбылося зняволенне Сервантэса на працягу некалькіх месяцаў у [[Севілья|Севільі]] з-за банкротства банкіра, якому ён аддаў на захоўванне сродкі Кароны. Акрамя таго, ён працаваў у якасці зборшчыка падаткаў, падарожнічаючы з горада ў горад збіраючы падаткі для кароны. Ён беспаспяхова спабаваў заняць «''адну з чатырох вакантных пасад у Новым свеце''», у якасці бухгалтара ў порце [[Горад Картахена|Картахены]]. У той час ён жыў у [[Горад Вальядалід|Вальядолідзе]], затым у сталіцы (1601—1606), і скончыўшы першую частку Дон Кіхота, ён, верагодна, працаваў ў банкаўскай сферы, выкарыстоўваючы сваі навыкі бухгалтарскага ўліку. Ён быў адхілены ад пасады сакратара графа Лемаса, хоць і атрымліваў некаторую пенсіі ад яго, што дазволіла яму цалкам займацца пісьменствам падчас сваіх апошніх гадоў (каля 1610 да 1616). Яго апошнія вядомыя напісаныя словы — «Персіліс і Сіхізмунда» — былі напісаныя пасля атрымання саборавання. Сервантэс памёр у [[1616]] годзе ад дыябету<ref>Antonio López Alonso, ''Enfermedad y muerte de Cervantes'', Universidad de Alcalá de Henares, 1999.</ref>, яго неапублікаваныя рукапісы былі ў асноўным страчаныя.
== Творчасць ==
| |||