Юзаф Каліноўскі: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: {{вызнч|1=Юзаф Андрэевіч КАЛІНОЎСКІ}} (1 верасня 1835, Вільня — 15 лістапада 1907, кляштар... |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
{{вызнч|1=Юзаф Андрэевіч КАЛІНОЎСКІ}}, {{вызн2|1=св. Рафал}} ([[1 верасня]] [[1835]], [[Вільня]] — [[15 лістапада]] [[1907]], кляштар у мяст. Чэрна каля Кракава, Польшча), удзельнік [[паўстанне, 1863-1864|паўстання 1863—1864]], каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст.
Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. З чэрв. 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы. Арыштаваны 13.3.1864; асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле Іркуцкай губ. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм|Пярмі]]. Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 у Грац ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя {{вызн2|1=Рафал}}. У 1880 накіраваны ў кляштар у мяст. Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра паўстанне 1863—1864; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў. Кананізаваны каталіцкай царквой 17.11.1991.
|