Іван Фядотавіч Ермакоў: Розніца паміж версіямі

Іван Ермакоў паходзіў сялянскай сям'і. У 1911 г. скончыў [[Полацкая настаўніцкая семінарыя|Полацкую настаўніцкую семінарыю]]. Выкладаў у Пушчанскім народным вучылішчы (Гарадоцкі павет). Удзельнік Першай сусветнай (як радавы) і грамадзянскай (камісар стралковага палка) войнаў. У 1918 г. уступіў у ВКП(б). З пачатку 1920-х гадоў знаходзіўся на службовых пасадах у розных партыйных і савецкіх установах. У 1925 г. жыў у [[Горад Віцебск|Віцебску]]у. З 1926 г. — загадчык Мазырскага акруговага аддзела народнай асветы. Актыўна ўключыўся ў [[беларусізацыя|беларусізацыю]].

З 1928 г. па прапанове наркама асветы [[Антон Васілевіч Баліцкі|Антона Баліцкага]] прызначаны загадчыкам Мінскага акруговага аддзела народнай асветы. З восені 1930 г. па прапанове новага наркама асветы А. Платуна — рэктарам Гомельскага аграпедагагічнага інстытута. Са снежня 1931 г. выконваў абавязкі рэктара (потым рэктар) БДУ. З лютага 1935 г. — сакратар Шклоўскага райкама ВКП(б). З чэрвеня 1937 г. — намеснік старшыні Дзяржплана БССР.

11 жніўня 1938 г. Ермакоў быў арыштаваны за «ўдзел у нацыянал-фашысцкай арганізацыі і незаконнае захоўванне зброі» (потым высветлілася, што на нашэнне пісталета «браўнінг» Ермакоў як сакратар райкама меў права). 15 лістапада 1939 г. пасля разгляду справы ў ваеннай пракуратуры БССР, потым у трыбунале [[Беларуская ваенная акруга|БВА]], яна была вернута на даследаванне ў НКВД, а 30 снежня 1939 г. Ермакоў быў вызвалены пад падпіску аб нявыездзе.