П’ер Абеляр: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Літаратура: выдал. шаблона, replaced: {{Link GA| → {{subst:Void| (2) using AWB |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 2:
== Біяграфічныя звесткі ==
Вучыўся ў [[Шартр]]ы і [[Парыж]]ы. Амаль усё жыццё пераходзіў з адной школы або кляштара ў іншыя. Каля 1101 адкрыў уласную школу, пазней узначальваў саборную школу ў Нотр-Дам. З 1119 манах.
Аўтар аўтабіяграфічнага твора «Гісторыя маіх бедстваў» (1132—36), любоўных вершаў, лістоў да сваёй каханай Элаізы і інш.
== Светапогляд ==
Сярод яго твораў — «Так і не», «Дыялектыка», «Пазнай самога сябе», «Аб боскім адзінстве і траіснасці», «Дыялог паміж філосафам, іўдзеем і хрысціянінам».
== Літаратура ==▼
* Культуралогія: Энцыкл. даведнік / Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6▼
У тэалогіі імкнуўся да рацыянальнага асэнсавання царкоўнай дагматыкі. У спрэчках [[наміналізм]]у з [[рэалізм]]ам даказваў, што рэальна існуюць толькі асобныя рэчы, а агульныя паняцці — толькі ў чалавечай свядомасці (прынцып канцэптуалізму).
{{commonscat|Peter Abelard}}▼
Распрацоўваў схаластычную логіку.
Рацыянальна-містычная накіраванасць светапогляду П. Абеляра («разумею, каб верыць») выклікала нязгоду, пратэст з боку артадаксальных царкоўных колаў. Яго ідэі асуджаны Суа-сонскім (1121) і Санскім (1140) саборамі.
▲== Літаратура ==
* ''Грушавы Г.'' Абеляр // {{Крыніцы/БЭ|1}}
▲* Культуралогія: Энцыкл. даведнік / Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6
▲{{commonscat|Peter Abelard}}
{{Бібліяінфармацыя}}
|