|
Лічбавы грамадзінін - гэта персона, якая выкарыстоўвае інфармацыйныя тэхналогіі (ІТ) для таго, каб удзельнічаць у грамадскіх і палітычных справах, а таксама ўрадзе. K. Масбергер (Mossberger)[1]<ref name="auto">Mossberger, Karen. "Digital Citizenship - The Internet, Society and Participation" By Karen Mossberger, Caroline J. Tolbert, and Ramona S. McNeal." 23 Nov. 2011. ISBN 978-0819456069</ref> вызначае лічбавых грамадзян як "тых, хто рэгулярна і эфектыўна выкарыстоўвае інтэрнэт".<ref>{{cite [2][book|title=The 19th International Conference on Industrial Engineering and Engineering|isbn=978-3]-642-37270-4|page=742|url=https://books.google.de/books?id=7fNHAAAAQBAJ&pg=PA742&lpg=PA742&dq=those+who+use+the+Internet+regularly+and+effectively|accessdate=6 June 2015}}</ref><ref>{{cite book|last1=Ohler|first1=Jason B.|title=Digital Community, Digital Citizen|isbn=978-1412971447|page=25|url=https://books.google.de/books?id=1E2rbEXBg3gC&pg=PA25&lpg=PA25&dq=those+who+use+the+Internet+regularly+and+effectively|accessdate=6 June 2015}}</ref> Персона, вызначаная як лічбавы грамадзянін, павінна ведаць, дастаткова навыкаў і ведаў для выкарыстанна інтэрнэтам праз камп'ютары, мабільныя тэлефоны і іншыя вэб-прылады для узаемадзеяння з прыватнымі і публічнымі арганізацыямі.
Лічбавы грамадзянін - гэта той, хто ведае сваё тэхналагічнае атачэнне.
Індывіды, якія зарактаразуюць сябе, як лічбавыя грамадзяне, часта інтэнсіўна выкарыстоўваюць інфармацыйныя тэзналогіі, ствараюць блогі, выкарыстоўваюць сацыяльныя сеткі, удзельнічаюць на журналістскіх вэб-сайтах.[4]<ref>{{cite web|url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/talking_point/4678631.stm|title=Have Your Say - Are you a digital citizen?|work=bbc.co.uk}}</ref> Хаця, лічбавае грамадзянсва пачынаецца, калі дзіця, падлетак або/ці дарослы заводзіць сабе электронную пошту, размяшчае фота анлайн, і/або удзельнічае ў любыбой Бізнэс-Спажявец (B2C) або Бізнэс-Бізнэс (B2B), працэс станаўлення лічбавым грамадзянінам ідзе далей, чым проста інтэрнэт актыўнасць.
Згодна мадэлі Маршала (T.H. Marshall), якое мае тры трацыцыі грамадзянства (лібералізм, рэспубліканізм, прадвызначаная іерархія), лічбавае грамадзянскасць можа адбываецца паралельна прасоўванню роўных эканамічных магчымасцяў гэтак жа як і павілічэнню палітычнага ўдзелу і грамадскай адказнасці. <ref>8. Marshall, T. H. 1992. The Problem Stated with the Assistance of Alfred Marshall [5originally delivered in 1949]. In Citizenship and Social Class, T. H. Marshall and T. Bottomore, 3–51. London: Pluto Perspectives.</ref> Лічбавае грамадзянства пазбягае элементаў прадвызначанай іерархіі ў тым, што інтэрнэт не выключае тых, хто жадае удзельнічаць у ім дазуючыся на расе, рэлігіі або класе - элементаў, што раней выкарыстоўваліся для выключэння людзей нават з традыцыйнага грамадзянства.
Добра развітыя дзяржавы набываюць магчымасці звязваць іх урады з лічбавымі накірункамі. Такія накірункі функцыянуюць па шляхам, робячы празрыстым апошняе заканадаўства, адукоўваючы бягучыя і будучыя палітычныя мэты, пазычаючы дзейнасць для палітычных кандыдатаў і дазваляючы грамадзянамгаласаваць самастойна палітычным метадам. Таксама гэта пакаленне звязана з павызаючай адвакацыяй галасавання.[1]<ref name="auto"/> Недахоп дасягу да лічбавага грамадзяніна можа быць сур'ёзным недахопам прыводзіць, калі шмат базавых працэдур такіх як падаткавыя справаздачы, рэгістрацыя нараджэння і выкарыстанне вэба-для падтрымкі кандыдатаў у палітычных кампаніях (электронная дэмакратыя) і іншыя маглі быць перададзены толькі праз інтэрнэт. Больш за той шмат камерыцйных і культурных арганізацый пульікуюць інфармацыю толькі на вэб-старонках. Нялічбавыя грамадзяне не змогуць атрымаць гэту інфармацыю і гэта можа прывесці да сацыяльнай ізаляцыі і эканамічнай стагнацыі. Прорва паміж лічбавымі грамадзянамі і нелічбавымі грамадзянамі часта называецца лічбавае падзяленне. Сёння лічбавае падзяленне - гэта прабмед акадэмічных дэбатаў як доступ да інтэрнэта ўзрос, але месца з якога інтэрнэт даступны (праца, дом, публічная бібліятэка і інш.) мае вялікае ўздзеянне як гэты доступ будзе выкарыстаны, калі нават спосабам суадносна грамадзянскасці. Апошнія даследванні суадносяць жаданне быць тэхналагічна прасунутым з вялікай верай у роўны дасяг да камп'ютара і такім чынам да лічбавага грамадзянства (Шэйлі (Shelley)).
У развіваючышся краінах лічбавыя грамадзяне няроўна размекаваны.Яны складаюцца з людзей, якія выкарыстоўваюць тэхналогіі для пераадолення іх мясцовых перашкод, якія уключаюць праблемы развіцця, карупцыі, і нават ваенныя канфлікты. Напрыклад, арыканскія грамадзяне, якія выкарыстоўваюць мабільныя тэлефоны, дзе нямаліній перадач або адпаведная інфраструктура слаба развіта, або палітычныя актывісты на бліжэнім ўсходзе падчас рэвалюцыі ў Егіпце.
|
