Мікалай Мікалаевіч Шчакаціхін: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 4:
== Біяграфія ==
У 1914—1918 вучыўся ў Маскоўскім універсітэце. З 1922 у [[Мінск]]у. У 1922—1924 працаваў у [[БДУ]], дацэнт; у 1925—1928 — у [[Інбелкульт|Інбелкульце]] (стварыў пры Інбелкульце Камісію па гісторыі мастацтва), у 1929—1930 — у [[БелАН]]. Адзін з заснавальнікаў беларускага мастацтвазнаўства; вывучаў старажытныя фрэскі, абразы, манументальнае дойлідства [[11 ст.|11]]—[[18 ст.]], гравюры [[Ф. Скарына|Ф. Скарыны]], творчасць мастакоў [[В. Вашчанка|В. Вашчанкі]], [[М. Філіповіч]]а, [[В. Волкаў|В. Волкава]], [[А. Грубэ]], [[І. Ахрэмчык]]а, [[У. Кудрэвіч]]а. Упершыню ў беларускім мастацтвазнаўстве выпрацаваў навуковую канцэпцыю гісторыі беларускага мастацтва, зрабіў яго перыядызацыю. У 1928 выдаў т. 1 сваёй галоўнай працы «Нарысы з гісторыі беларускага мастацтва». Прадоўжыць гэта выданне не здолеў, бо 18.7.1930 быў арыштаваны [[ДПУ БССР]] па справе «[[Саюз вызвалення Беларусі, справа|Саюза вызвалення Беларусі]]». Падчас арышту навуковы супрацоўнік БелАН, дацэнт БДУ, гадаваў дваіх дзяцей.
[[File:BGU-1922.jpg|thumb|left|350px|Першыя прафесара БДУ, 1922 год (злева — направа): <br /><br />Ніжні рад: [[Саламон Захаравіч Кацэнбоген|С. З. Кацэнбоген]], [[Аляксандр Мікалаевіч Вазнясенскі|А. М. Вазнясенскі]], [[Мікалай Міхайлавіч Нікольскі|М. М. Нікольскі]], [[Уладзімір Іванавіч Пічэта|У. І. Пічэта]], [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]], [[Іван Іванавіч Замоцін|І. І. Замоцін]], ?; <br /><br />Сярэдні рад: ?, [[Сямён Якаўлевіч Вальфсон|С. Я. Вальфсон]], [[Яўген Іванавіч Барычэўскі|Я. І. Барычэўскі]], ?, [[Дзмітрый Аляксеевіч Жарынаў|Д. А. Жарынаў]], [[Яўген Канстанцінавіч Успенскі|Я. К. Успенскі]], [[Ілля Якаўлевіч Герцык|І. Я. Герцык]]; <br /><br />Верхні рад: [[Уладзімір Мікалаевіч Перцаў|У. М. Перцаў]], М. М. Шчакаціхін, ?, ?.]]
Па пастанове Калегіі АДПУ СССР ад 10.4.1931 як «''член контррэвалюцыйнай арганізацыі''», высланы ў Белябей Башкірскай АССР тэрмінам на 5 гадоў. Працаваў статыстыкам, планавіком у кааперацыі, выкладаў у сярэдніх навучальных установах. Нейкі час жыў у в. Колтаўцы (30 км ад Белябея). Працягваў займацца навуковай дзейнасцю, аб выніках якой пісаў у лістах да акадэміка [[У. Пічэта|У. Пічэты]]. Але на навуковыя пасады яму не дазволілі вярнуцца. Рэгулярна перад рэвалюцыйнымі святамі М. Шчыкаціхіна ў «прафілактычных» мэтах арыштоўвалі. У турмах захварэў на туберкулёз, ад якога і памёр. Рэабілітаваны 30 студзеня 1956 года судовай калегіяй па крымінальных справах Вярхоўнага суда БССР. Групавая справа М. Шчакаціхіна і іншых № 20951-с з фотаздымкам захоўваецца ў архіве [[КДБ Беларусі]].
| |||