Бітва пад Манцыкертам (1071): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 49:
Параза пад Манзікертам азначыла канец традыцыйнай візантыйскай арганізацыі войска. Амаль палова ўсяго войска Візантыі была знішчана. Досыць хутка ў заняпад пайшлі ўсходнія фемы і тагматы, прымусіўшы наступных імператараў усё болей палягаць на сілах наймітаў.
 
Палітычна, параза пад Манзікертам адкрыла шлях усё новым хвалям экспансіі сельджуцкіх туркаў у Анатолію  — традыцыйную крыніцу жывой сілы для войска Візантыі. Большая частка Анатоліі і Леванту былі захоплены, разам з гарадамі Антыёхам, Дамаскам, Іерусалімам. Шмат гарадоў былі разбураны, насельніцтва павернута ў нявольніцтва або этнічна "«вычышчана"». Візантыйская імперыя засталася практычна безабароннай. Імператар [[Аляксей I Камнін]] звярнуўся да папы [[Урбан II, Папа Рымскі|Урбана II]] па дапамогу з Захаду. Гэты заклік наўпрост прывёў да збору [[Першы крыжовы паход|Першага крыжовага паходу]].
 
== Гл. таксама ==