'''Вестфальскі мір 1648''' скончыў [[Трыццацігадовая вайна|Трыццацігадовую вайну 1618-16481618—1648]]. Аб'ядноўвае два мірныя дагаворы, заключаныя [[24 кастрычніка]] [[1648]] года - — пасля працяглых (з вясны 1645) перамоў - — у гарадах Вестфаліі [[Мюнстэр]]ы і [[Аснабрук]]у: Аснабрукскі (паміж імператарам Свяшэннай Рымскай імперыі і яго саюзнікамі, з аднаго боку, і [[Швецыя]]й з саюзнікамі - — з другога) і Мюнстэрскі (паміж імператарам з саюзнікамі, з аднаго боку, і [[Францыя]]й з саюзнікамі - — з другога).
Пастановы Вестфальскага міру тычыліся тэрытарыяльных змен, рэлігійных адносін, палітычнага ладу імперыі. Згодна з Вестфальскім мірам [[Швецыя]] атрымала ад імперыі, акрамя кантрыбуцыі ў 5 млн. талераў, [[востраў Руген]], усю Заходнюю і частка Усходняй Памераніі з г. Штэтынам, г. [[Вісмар]] і секулярызаваныя арцыбіскупстваархібіскупства Брэмен і біскупства Вердэн. У валоданні Швецыі апынуліся найважнейшыя гавані не толькі [[Балтыйскае мора|Балтыйскага]], але і [[Паўночнае мора|Паўночнага мора]], яна як ўладальніца германскіх княстваў стала членам імперыі з правам пасылаць сваіх дэпутатаў на імперскія сеймы. Францыя атрымала былыя ўладанні Габсбургаў у Эльзасе і пацвярджэнне свайго суверэнітэту над Латарынгскімі біскупствамі Мец, Туль і Вердэн. Францыя і Швецыя - — дзяржавы-пераможцы - — былі абвешчаныяабвешчаны галоўнымі гарантамі выканання Вестфальскага міру. Саюзнікі дзяржаў-пераможцаў - — германскія княства Брандэнбург, Мекленбург-Шверын, Браўншвайг-Люнебург - — пашырылі свае тэрыторыі за кошт секулярызаваных біскупстваў і кляштараў, за герцагам Баварыі быў замацаваны Верхні Пфальц і тытул курфюрста. Была прызнана поўная незалежнасць ад імператара германскіх князёў у правядзенні як унутранай, так і знешняй палітыкі (яны не маглі толькі заключаць знешніх саюзаў, накіраваных супраць імперыі і імператара). Былі прыведзены да роўнамціроўнасці ў правах кальвіністы з каталікамі і лютэранамі.
