'''Юхан Нурдаль ГРЫГГрыг''' ({{lang-no|Nordahl Grieg}}; [[1.11]].[[1902]], г. [[Берген]], [[Нарвегія]] — [[2.12]].[[1943]]) — нарвежскі [[пісьменнік]], грамадскі дзеяч.
Скончыўшы гімназію, служыў матросам[[матрос]]ам (1920—211920—1921), уражанні адлюстраваў у зборніку вершаў «Вакол мыса Добрай Надзеі» (1922) і рамане «А карабель ідзе далей» (1924). Вучыўся ва універсітэтах [[Оксфард]]а і [[Осла]]. Выдаў кнігу [[эсэ]] «Рана памерлыя» (1932) пра творчасць [[Р. Кіплінг]]а, Дж. Кітса, П. Б. Шэлі, [[Дж. Байран]]а. На мяжы 1920—301920—1930-х г. адбылася яго творчая і светапоглядная эвалюцыя: аптымістычны пафас вершаў (зборнік «Нарвегія ў нашых сэрцах», 1929) змяняецца песімізмам (драма «Атлантычны акіян», 1932). У 1932—341932—1934 гг. жыў у [[СССР]]. У 1937 якгодзе ў якасці ваеннываеннага карэспандэнткарэспандэнта быў у [[Іспанія|Іспаніі]] (зборнік «Іспанскае лета», 1937, раман «Свет яшчэ павінен стаць маладым», 1938). Вяршыня яго твораў — паэма «Паражэнне» (1937, пра [[Парыжская камуна|Парыжскую камуну]]). У 1940-431940—1943 гг. змагаўся супраць фашызму[[фашызм]]у (паэма «Чалавечая прырода», зборнікі вершаў «Свабода», «Надзея»).
Нарвежскі славіст Марцін Наг назваў [[Янка Купала|Янку Купалу]] «беларускім Грыгам».
