Ілья Яфімавіч Рэпін: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Yasnodark (размовы | уклад)
Радок 256:
 
== Рэпін і Украіна ==
== Рэпін і Украіна ==
 
Рэпін нарадзіўся ва Украіне, этнічна напалову украінец, сябраваў з украінскімі патрыётамі.
Нарадзіўся ў [[Чугуев | Чугуеве]] (цяпер [[Харкаўская вобласць | Харкаўскай вобласці]]), у сям'і ваеннага поселянина-каланістаў Яфіма Рэпіна. Як быў перакананы сам Ілля, адбываўся ён з казацкага роду, насіў прозвішча Рэпа, якое пасля [[русіфікацыя | зросийщилы]]. У дзяцінстве Ілля даведаўся ўвесь груз жабрацкай жыцця, сацыяльнае становішча вайскоўцаў пасялян ў Расійскай імперыі быў толькі трохі лепш ад становішча прыгонных. На працягу амаль чатырох гадоў працаваў у іканапіснай арцелі Бунакова, распісваў і аднаўляў царквы на [[Слабажаншчыны | Слабажаншчыны]], такім чынам атрымаў элементарную мастацкую адукацыю.
 
Аднак з Украінай Ілля Рэпін быў звязаны не толькі паходжаннем, але і пачуццёва. Ён быў закаханы ў ўкраінскую прыроду, чалавека, фальклор і вылучаў праблему ўкраінскага стылю ў мастацтве. Да сяброў Ільі Рэпіна належалі ўкраінскія дзеячы: М. Кропивницкий, М. Мурашка, Д. Яварніцкі, Е. Чикаленко і многія іншыя. Паміж вучнямі былі Н. Пимоненко, А. Мурашка, І. Макушэнка [[Красіцкага Фоцій Сцяпанавіч | Ф. Красіцкага]], С. Прохараў, І. Шульга, Ф. Чуприненко і іншыя. Як педагог і крытык напісаў кнігу «Далёкае блізкае» (1953). Пасля рэвалюцыі Ілля Рэпін не жадаў жыць у савецкай Расіі і застаўся ў сваім маёнтку «Пенаты» ў Куоккала (Фінляндыя), дзе і памёр. У 1982 году «Пенаты» адноўлена і адкрыта як «Музей-сядзіба І. & nbsp; Ю. & nbsp; Рэпіна».
 
Жыццё і творчасць Іллі Яфімавіча цесна былі звязаны з Украінай. Мастак ведаў украінскую мову і гісторыю ўкраінскага народа. Ён з'яўляўся членам журы камісіі па ўзвядзенню помніка Т. Шаўчэнкі. Нездаволены рашэннем камісіі, выйшаў з яе складу, як і некаторыя ўкраінскія мастакі. Ілья Яфімавіч асабіста зрабіў некалькі чарнавікоў праекта помніка, паколькі высока цаніў асобу Шаўчэнкі, называючы яго «апосталам свабоды». {{нп3|Вячаслаў Канстанцінавіч Развадоўскі|В. К. Развадоўскі|ru|Розвадовский, Вячеслав Константинович}} меў намер стварыць мастацкую паштоўку, атрыманыя грошы ад якой былі накіраваны на збудаванне помніка. Для гэтага Рэпін напісаў акварэллю «Праметэя» з паэмы Шаўчэнкі «{{нп3|Каўказ, паэма|Каўказ|ru|Кавказ (поэма)}}». Таксама ён стаў членам-заснавальнікам Таварыства па ахове помнікаў Т. Шаўчэнкі, статут якога не быў зацверджаны ўрадам<ref>Коваленко А. Н. Передвижники и Украина (страницы русско-украинских культурных связей), Киев, «Наукова думка», 1979 (с. 70-72)</ref>.
 
Стварыў шматлікія партрэты дзеячаў украінскай культуры: С. Любицкое, М. Мурашка (1877), [[Тарноўска Васіль (малодшы) | В. Тарновского]] (1880, «Гетьман») і С. Тарноўскай [[Шаўчэнка | Т. Шаўчэнка]] (1888) [[Багалій Дзмітрый Іванавіч | Д. Багалій]] (1906) чатыры эскізы праекта помніка Шаўчэнкі ў Кіеве (на конкурс 1910 & nbsp; - 14). Рабіў ілюстрацыі да твораў [[Мікалай Гогаль | М. Гогаля]] «Тарас Бульба» і «Сарочынскі кірмаш» (1872 & nbsp; - 82), кнігі [[Дзмітрый Яварніцкі | Д. Яварніцкі]] «Запорожье ў рэштках даўніны і паданнях народа» (1887), а таксама малюнкі з славутасцяў ўкраінскай архітэктуры, украінскіх народных тыпаў і таму падобнае.
 
<gallery widths="100px" heights="100px" perrow="6">
File:Репин. Украинка у плетня.jpg|«Украінка ля плятня», 1876
File:Zaporoj kazaki-14.jpg|Запарожцы пішуць ліст турэцкаму султану, 1880—1891, фрагмент «Писар» — партрэт гісторыка і этнографа [[Яварніцкі | Дзмітрыя Яварніцкі]]
File:Kostomarov by Repin.jpg|[[Мыкола Кастамараў]] перад смерцю, 1885
File:RepinSelfPortrait.jpg|[[Автопортрет]], 1887, Третьяковська галерея
File:Ілля Рєпін. Портрет Тараса Шевченка.jpeg|Партрэт Тараса Шаўчэнкі, , 1888
File:1878Две крестьянки. Этюд к Проводам новобранца.JPG| Дзве сялянкі. Эцюд да "провадаў навабранца
</gallery>
Рєпін пісаў патрыятычныя карціны і карціны, прысвечаныя Украіне, такія як:
«Украінка ля плятня» ([[1876]]),
«Запарожцы пішуць ліст турэцкаму султану» (1880-91, адзін варыянт у Санкт-Пецярбургу (Рускі музей), другі - у Харкаўскім Дзяржаўным Музеі выяўленчага мастацтва);
«Вечорныци» (1881),
«Гайдамакі» (1902),
«Чарнаморская вольніца» (1903),
«Гапак» (1930, не закончаны).
«Партрэт І. С. Тургенева»,
«Эцюд акадэмічнай натуршчыцы»,
«Солоха і дзяк»
 
<gallery widths="100px" heights="100px" perrow="4">
File:Repin Cossacks.jpg|«[[Запорожці пишуть листа турецькому султану]]» ([[1880]])
File:Ilja Jefimowitsch Repin 001.jpg|«Вечорниці», [[1881]]
File:Repin 17October.jpg|«Маніфестація 17 жовтня 1905 року» ([[1907]]–[[1911]])
File:Ilya Repin Unexpected visitors.jpg|«[[Не чекали]]», [[1884]]—[[1888]]
File:1877Деревня Мохначи близ Чугуева.JPG|«Село Мохначі біля Чугуєва», [[1877]]
</gallery>
 
Рэпін быў членам журы камісіі, мэтай якой было стварэнне помніка Т. Шаўчэнкі да 100-годдзя з дня нараджэння паэта і мастака. Як і некаторыя іншыя ўкраінскія мастакі, Рэпін выйшаў з журы, паколькі быў незадаволены канчатковым выбарам камісіі. Ілля Яфімавіч называў Шаўчэнкі «апосталам свабоды» і ўласнаручна выканаў некалькі эскізаў для праекта помніка. В. & nbsp; К. & nbsp; Развадоўскі меў намер стварыць паштоўку, грошы ад продажу якой накіраваць на будаўніцтва помніка. Для гэтага І. Рэпін намаляваў акварэллю «Праметэя» з паэмы Шаўчэнкі «Каўказ». Рэпін стаў членам-заснавальнікам Саюза абароны помнікаў Т. Шаўчэнкі, статут якой не было зацверджана ўладамі.
 
Дапамагаў камітэта пры Саюзе выяўленчых мастацтваў ім. В. Верашчагіна у г Мікалаеве, быў паважаным членам Кіеўскай літаратурна-артыстычнай саюза, Кіеўскага саюза даўніны і мастацтва.
 
І. Рэпін аказваў дапамогу камітэту пры Таварыстве прыгожых мастацтваў імя В. Верашчагіна ў г. [[Горад Мікалаеў, Мікалаеўская вобласць|Мікалаеве]]. Таксама ён з'яўляўся ганаровым членам {{нп3|Кіеўскае літаратурна-артыстычнае таварыства|Кіеўскага літаратурна-артыстычнага таварыства|uk|Київське літературно-артистичне товариство}} і Кіеўскага таварыства старажытнасцей і мастацтва.