Марцін Ван Бюрэн: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→Біяграфія: арфаграфія |
→Біяграфія: арфаграфія |
||
Радок 7:
На працягу васьмі гадоў прэзідэнтства Джэксана, Ван Бюрэн быў ключавым дарадцам, і пабудаваў арганізацыйную структуру для аб'яднання [[дэмакратычная партыя ЗША|дэмакратычнай партыі]], у прыватнасці, у [[Нью-Ёрк]]у. У [[1831]] годзе, пасля яго адстаўкі з пасады дзяржсакратара, Джэксан прызначыў Ван Бюрэна [[Амерыканскі пасол у Велікабрытаніі|амерыканскім міністрам у Вялікабрытаніі]], але Сенат не падтрымаў прызначэнне Ван Бюрэна, і той спыніў сваю службу ў [[Лондан]]е. Стаў пераемнікам Джэксана, і быў абраны віцэ-прэзідэнтам у [[1832]] годзе. Ван Бюрэн перамог некалькіх праціўнікаў вігаў ў 1836 годзе, і быў абраны прэзідэнтам. Ён стаў трэцім віцэ-прэзідэнтам, які непасрэдна абраўся на пасаду прэзідэнта пасля [[Джон Адамс|Джона Адамса]] ў [[1796]] годзе і [[Томас Джэферсан|Томаса Джэферсана]] ў [[1800]] годзе, і апошнім такім прэзідэнтам на працягу 152 гадоў, пакуль ў [[1988]] годзе не быў абраны [[Джордж Герберт Уокер Буш|Джордж Буш]].
На пасадзе прэзідэнта Ван Бюрэн быў абвінавачаны ў дэпрэсіі 1837 года; некаторыя газеты называлі яго "''Марцін Ван Руіна''". Ён паспрабаваў вырашыць эканамічныя праблемы, захоўваючы кантроль над федэральнымі сродкамі ў незалежнай казне, а не ў дзяржаўных банках;
У 1840 годзе Ван Бюрэн прайграў выбары кандыдату ад партыі вігаў [[Уільям Генры Гарысан|Уільяму Генры Гарысану]]. Ван Бюрэн быў вядучым кандыдатам на вылучэнне ад [[Дэмакратычная партыя ЗША|Дэмакратычнай партыі]] ў [[1844]] годзе, але прайграў [[Джэймс Нокс Полк|Джэймсу К. Полку]], які атрымаў перамогу на выбарах. На выбарах [[1848]] года Ван Бюрэн няўдала вылучыўся як кандыдат ад [[Партыя свабоднай глебы|Партыі свабоднай глебы]]. Ён таксама падтрымліваў
Стан здароўя Ван Бюрэна значна пагоршыўся ў [[1861]] годзе, і ён памёр у ліпені 1862 года ва ўзросце сямідзесяці дзевяці гадоў. Нягледзячы на тое, што ён служыў у многіх высокіх пасадах, яго самае вялікае дасягненне як палітычнага арганізатара была пабудова сучаснай дэмакратычнай партыі з далейшым яе дамінаваннем ў новай [[двухпартыйная сістэма|двухпартыйнай сістэме]].
| |||