Емяльян Іванавіч Пугачоў: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
дапаўненне з БелЭн
Радок 25:
|Rodovid =
}}
'''ЕмяльянЕмялья́н ІванавічІва́навіч ПугачоўПугачо́ў''' ({{lang-ru|Емелья́н Ива́нович Пугачёв}}); (1742—1775каля 1742 — {{ДС|21|1|1775}})  — данскі казак, кіраўнік [[сялянская вайна 1773—1775 гадоў|сялянскага паўстання 1773—1775]].
Прэтэндэнт на расійскі трон падчасу час праўлення [[Кацярына ІІ|Кацярыны ІІ]], выдаваў сябе за законнага цара [[Пётр III, імператар расійскі|Пятра ІІІ]].
 
== Біяграфія ==
{{пачатак артыкулу}}
Емяльян Іванавіч Пугачоў нарадзіўся каля 1742 года ў станіцы [[станіца Зімавейская-на-Доне|Зімавейскай-на-Доне]] [[Вобласць Войска Данскога|Данской Вобласці]] (цяпер станіца Пугачоўская, [[Валгаградская вобласць]]).
 
[[Данскія казакі|Данскі казак]], [[харунжы]] (1770). Удзельнік [[Сямігадовая вайна|Сямігадовай 1756—63]] і [[Руска-турэцкая вайна, 1768—1774|руска-турэцкай 1768—74]] войнаў. У 1771 уцёк ад ваеннай службы на раку [[Церак]], там быў выбраны станічным атаманам.
 
У лютым 1772 года арыштаваны, уцёк да [[стараверы|старавераў]] у [[Ветка|Ветку]] на [[Гомельшчына|Гомельшчыне]], у лістападзе — на рацэ [[Яік]] (цяпер Урал), дзе агітаваў казакаў пайсці на вольныя землі за раку [[рака Кубань|Кубань]]. Арыштаваны, засуджаны на катаргу.
 
У маі 1773 уцёк з казанскага астрога на Яік, дзе паводле дамоўленасці з групай казакоў абвясціў сябе імператарам [[Пётр III|Пятром III]] (верасень 1773).
Выступаў з утапічнай ідэяй «справядлівага» казацка-сялянскага царства. У час [[сялянская вайна 1773—1775 гадоў|сялянскай вайны]] непісьменны Пугачоў паказаў вялікія арганізатарскія і ваенныя здольнасці. Жорстка распраўляўся з дваранамі і ўсімі, хто не прызнаваў яго імператарам.
 
Пасля канчатковага паражэння ад урадавых войск Пугачоў 19 верасня 1774 года быў схоплены групай сваіх прыбліжаных і неўзабаве выдадзены ўладам. Пакараны смерцю (чвартаваны) ў [[Масква|Маскве]].
 
== Літаратура ==
* Емяльян Іванавіч Пугачоў // {{Крыніцы/БелЭн|13к}} С. 116.
* Буганов В. И. Пугачев. М., 1984.
 
{{mil-bio-stub}}
 
{{Бібліяінфармацыя}}