Станіслаў Ляшчынскі: Розніца паміж версіямі

Нарадзіўся ў сям'і польскага магната, палітычнага дзеяча і вялікага падскарбія кароннага [[Рафал Ляшчынскі|Рафала Ляшчынскага]] і [[Анна з Ябланоўскіх|Анны з Ябланоўскіх]], праз якую меў сваяцкія сувязі з [[Род Сабескіх|родам Сабескіх]]. Атрымаўшы добрую адукацыю, павандраваўшы па [[Еўропа|Еўропе]] і вярнуўшыся ў [[Польшча|Польшчу]], Станіслаў атрымаў дробную пасаду старасты, а ў [[1699]] — познанскагапазнаньскага ваяводы, распачаў актыўную дзейнасць на соймах. У [[1698]] пабраўся шлюбам з [[Катарына з Апалінскіх]] са значнага магнацкага роду. Меў дачок Ганну і Марыю.

Прэтэндэнтаў на карону было шмат. На разгляд Карлу трапілі кандыдатуры старэйшых сыноў Яна Сабескага [[Якуб Сабескі|Якуба]] і [[Канстанцін Сабескі|Канстанціна]], а таксама вылучэнца Францыі (саюзніцы Швецыі) Франсуа Людовіка дэ Бурбона графа Конці. Аднак, па шэрагу розных акалічнасцей абранне ніводнага з іх не магло ажыццявіцца. Карлу патрэбны быў новы кароль, які б цалкам залежаў выключна ад яго. У такіх абставінах Карл XII звярнуў увагу на маладога Ляшчынскага. Супраць кандыдатуры мусілі паўстаць [[Род Патоцкіх|Патоцкія]], [[Род Любамірскіх|Любамірскія]], [[Род Радзівілаў|Радзівілы]] і іншыя значныя роды краіны, якія лічылі сябе больш вартымі каралеўскага пасаду. Аднак штыкі шведаў былі тады больш красамоўным аргументам, і таму [[12 ліпеня]] [[1704]] пад наглядам шведскіх войскаў у [[Варшава|Варшаве]] на адпаведным сойме адбылася афіцыйная элекцыя Станіслава Ляшчынскага. Праўда, яна была зроблена насуперак традыцыі, бо дакумент пра абранне адмовіўся падпісаць прымас [[Міхал Радзяёўскі]], замест яго гэта зрабіў познанскіпазнаньскі біскуп [[Мікалай Свянціцкі]]. Яшчэ перад элекцыяй новы кароль абвясціў, што перадасць сталец больш законнаму прэтэндэнту Якубу Сабескаму, калі той будзе вызвалены.

[[Франка-аўстрыйская вайна]] скончылася мірам у верасні [[1734]], па яго ўмовах Станіслаў Ляшчынскі захоўваў тытул караля, аднак замест Рэчы Паспалітай атрымоўваў заваяваную французамі [[Латарынгія|Латарынгію]]. Рэальна кіраваць гэтай правінцыяй яго дапусцілі не адразу. Некалькі гадоў з ім вялі перамовы, і ў выніку была падпісаны дагавор, згодна з якім Ляшчынскі не мог атрымліваць прыбыткі ад гаспадаркі Латарынгіі, а жыў толькі на афіцыйна прызначаную ўрадам пенсію, нібы чыноўнік. Кароль тут меў вялікія і прыгожыя палацы, працягваў сваю мецэнацкую і філасофскую дзейнасць — вядомая яго палеміка з [[Жан Жак Русо|Русо]].