Балканскі тэатр ваенных дзеянняў Першай сусветнай вайны: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 439:
=== Вынікі кампаніі 1917 года ===
[[Файл:World War I - Saloniki Front - British Troops at Kilkis, Greece.jpg|thumb|upright=1.2|Брытанскія войскі ў [[горад Кілкіс|Кілкісе]]]]
У канцы 1917 года камандуючы саюзнымі войскамі на Салоніцкім фронце генерал [[Морыс Сарай|Сарай]] быў заменены на генерала [[Адольф Гіём|Адольфа Гіёма]]. Да канца кампаніі 1917 года саюзнікі мелі 23 дывізіі (восем французскіх, шэсць сербскіх, чатыры англійскія, тры грэцкія, адна італьянская, адна руская) агульнай колькасцю больш за 600 000 чалавек <ref name = "Пісараў 204"/>.
У цэлым у [[1917]] годзе на Салоніцкім фронце панавала зацішша. Баявыя дзеянні на Балканах не паўплывалі на агульны ход вайны. Балгарскае камандаванне не магло самастойна праводзіць буйныя наступальныя аперацыі, а германскае камандаванне было занята барацьбой на [[Заходні фронт Першай сусветнай вайны|Заходнім фронце]] і [[Бітва пры Капарэце|дапамогай]] аўстра-венгерскай арміі на [[Італьянскі фронт Першай сусветнай вайны |Італьянскім фронце]]. Камандаванне Антанты было таксама занята правядзеннем наступу на Захадзе і барацьбой з рэвалюцыйным рухам у войсках. Таксама ў сувязі з выхадам Расіі з вайны з Салоніцкага фронту былі выведзеныя ўсе рускія падраздзяленні. Такім чынам, з аднаго боку, сілы Антанты былі моцна аслабленыя, аднак, з другога боку, камандаванне Антанты засцерагло ад небяспекі іншыя войскі ад рэвалюцыйнай прапаганды, якую часта вялі рускія салдаты <ref name = "Корсун 88"> {{Шаблон:Кніга:Корсун М.Г.:Балканскі фронт ПСВ|88|1}} </ref>.
Важнае значэнне мела барацьба сербскага народа супраць акупацыйных войскаў Цэнтральных дзяржаў. Нярэдка на тэрыторыі Сербіі ўспыхвалі [[Топліцкае паўстанне|паўстанні]] супраць акупацыйных войскаў. Агульная колькасць паўстанцаў у паўднёвых раёнах Сербіі дасягала да 13 000 чалавек. Аднак дрэнна ўзброеныя сербы не змаглі доўга супрацьстаяць рэгулярным войскам [[Цэнтральныя дзяржавы|Цэнтральных дзяржаў]]. Карнікі жорстка расправіліся з паўстанцамі <ref name = "Пісараў 204"/>.
У [[1917]] годзе адбылася важная падзея ў гісторыі Балканскага паўвострава. У самым пачатку Першай сусветнай вайны [[Урад Сербіі|ўрад Сербіі]] абвясціў, што вядзе вайну за вызваленне [[Паўднёвыя славяне|паўднёваславянскіх народаў]] і [[Ірэдэнтызм|аб'яднанне]] іх у рамках [[Вялікая Сербія|Вялікай Сербіі]]. У красавіку [[1915]] года ў [[горад Лондан|Лондан]]е быў сфармаваны [[Паўднёваславянскі камітэт]] з прадстаўнікоў нацыянальных рухаў паўднёвых славян на тэрыторыях, якія ўваходзяць у склад Аўстра-Венгрыі, для каардынацыі намаганняў па звяржэнні аўстрыйскай улады. [[20 ліпеня]] [[1917]] года на [[востраў Керкіра|Корфу]] паміж Паўднёваславянскім камітэтам і ўрадам Сербіі была падпісана [[Корфская дэкларацыя|дэкларацыя]], якая прадугледжвала аб'яднанне Сербіі, Чарнагорыі і паўднёваславянскіх зямель у складзе Аўстра-Венгрыі ў адзіную незалежную дзяржаву на чале з каралём з сербскай дынастыі [[Дынастыя Карагеоргіевічаў|Карагеоргіевічаў]] і з роўнымі правамі трох нацый — [[Сербы|сербаў]], [[харваты|харватаў]] і [[славенцы|славенцаў ]] <ref name = "Пісараў 204"/> <ref name = DS/>.
=== Кампанія 1918 года ===
| |||