Канстанцін Паклонскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
др стыль |
||
Радок 3:
'''Канстанцін Вацлаў Паклонскі''' (? — пасля 1661/да 1663{{sfn|Rachuba|1982|}}) — «палкоўнік беларускі», ротмістр [[ВКЛ|літоўскі]].
Сын Юрыя (Ежы) з роду праваслаўнай, але ўжо паланізаванай шляхты [[Пінскі павет|Пінскага павета]]{{sfn|Rachuba|1982|}}. У 1-й палове XVII ст. пэўны час, верагодна, служыў [[Януш Радзівіл, 1612—1655|Янушу Радзівілу]]. На думку К. Качагарава, праз шлюб родзічаў Паклонскі быў у сваяцтве з [[Іван Яўстахавіч Выгоўскі|Іванам Выгоўскім]]{{sfn|Кочегаров|2016|с=61.}}. У 1640-я гады, мабыць і раней,
У 1-й палове XVII ст. праваслаўнае брацтва змагалася за вяртанне перададзеных уніятам магілёўскага Спаскага сабора і [[Магілёўскі Спаскі манастыр|манастыра пры ім]]. Урэшце, студзенем 1650 года кароль [[Ян II Казімір Ваза|Ян Казімір]] выдаў універсал пра вяртанне шэрагу цэркваў і манастыроў праваслаўным Рэчы Паспалітай, у т.л. «царквы святога Спаса, манастыра з прыходамі» ў Магілёве. Таксама 3(13) студзеня 1650 года на сейме ў Варшаве атрымаў прывілей на епіскапства Магілёўскае, Аршанскай і Мсціслаўскае Іосіф Канановіч-Гарбацкі, у прывілеі падкрэсліваліся яго правы на Спаскі сабор, манастыр і ўсе яго маёнткі, адмыслова адзначаўся «перавоз» (паром) на Дняпры пад Спаскім саборам. Афіцыйная перадача сабора адбылася 2(12) мая 1650 года, пасля службы, якую чынілі ўніяты, на сярэдзіну царквы выйшаў Канстанцін Паклонскі і зачытаў каралеўскія прывілей і ўніверсал. Прысутныя [[Возны|возныя]] ўвязалі праваслаўных ва ўладаннях. На думку К. Качагарава, ганаровая роля Паклонскага сведчыць пра яго актыўны ўдзел у змаганні за сабор і нават лідарства ў магілёўскім брацтве.{{sfn|Кочегаров|2016|с=57.}}
| |||