Ліндан Джонсан: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Павел Петро (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Павел Петро (размовы | уклад) →Біяграфія: дапаўненне |
||
Радок 66:
У [[1960]] годзе Джонсан пачаў кампанію за вылучэнне ад [[Дэмакратычная партыя ЗША|Дэмакратычнай партыі]] на прэзідэнцкіх выбарах. Нягледзячы на няўдачу, ён быў абраны напарнікам сенатара [[Джон Фіцджэральд Кенэдзі|Джона Ф. Кэнэдзі]] з штата Масачусэтс. Разам яны выйгралі выбары над [[Рычард Ніксан|Рычардам Ніксанам]], і [[20 студзеня]] [[1961]] года Джонсан быў прыведзены да прысягі ў якасці віцэ-прэзідэнта. Праз два гады і дзесяць месяцаў, [[22 лістапада]] [[1963]] года, Джонсан заняніў Кенэдзі на пасадзе прэзідэнта з-за забойства апошняга. Ён абраўся на поўны тэрмін на выбарах 1964 года, калі перамог над [[Рэспубліканская партыя ЗША|рэспубліканскім]] апанентам з [[штат Арызона|Арызоны]] сенатарам Бары [[Голдуотэр]]ам. Ён з'яўляецца адным з чатырох чалавек, якія знаходзіліся на пасадзе прэзідэнта і віцэ-прэзідэнта, а таксама ў абедзвюх палатах Кангрэса.
Джонсан распрацаваў заканадаўдыя акты «[[Вялікае грамадства|Вялікага грамадства]]», якія падтрымлівалі [[грамадзянскія правы]], [[грамадскае вяшчанне]], [[Медыкэр]], [[Медыкейд]], дапамогу адукацыі, мастацтва, гарадскога і сельскага развіцця, камунальных паслуг, а таксама «[[Вайна з беднасцю|Вайны з беднесцю]]». Фінансуемая часткова за кошт роста эканомікі, барацьба з беднасцю дапамагла мільёнам амерыканцаў падняцца над рысай беднасці ў перыяд прэзідэнцтва Джонсана. Падпісаныя Джонсанам законапраекты аб грамадзянскіх правах забаранялі расавую дыскрымінацыю ў дзяржаўных установах, гандлі паміж штатамі, на працоўных месцах, а [[Закон аб выбарчых правах]] адмяняў пэўныя патрабаванні ў паўднёвых штатах, якія выкарыстоўваліся для пазбаўлення грамадзянскіх правоў афра-амерыканцаў. З прыняццем [[Закон аб іміграцыі і грамадзянства|Закона аб іміграцыі і грамадзянства]] 1965 года, іміграцыйная сістэма краіны была рэфармавана і ўсё квоты па расаваму паходжанню былі выдаленыя (замененыя нацыянальнымі квотамі). Джонсан быў вядомы сваёй ўладнай, часам абразівай асобай і «''
Падчас прэзідэнцтва Джонсана адбылася эскалацыя амерыканскага ўдзела ў [[Вайна ў В'етнаме|вайне ў В'етнаме]]. У [[1964]] годзе Кангрэс ЗША прыняў [[Танкійская рэзалюцыя|рэзалюцыю па Танкінскаму заліву]], якая прадаставіла Джонсану права выкарыстоўваць ваенную сілу ў Паўднёва-Усходняй Азіі без неабходнасці прасіць афіцыйнага абвяшчэння вайны. Лік амерыканскіх вайскоўцаў у В'етнаме рэзка ўзрос, з 16 000 дарадцаў на небаявых пазіцыях ў [[1963]] годзе да 550 000 на пачатку [[1968]] года, большасць з якіх удзельнічалі ў баявых дзеяннях. Амерыканскія страты выраслі, а мірны працэс аказаўся пад пагрозай. Узросшая занепакоенасць вайной стымулявала вялікі, агрэсіўны антываенны рух асабліва ва ўніверсітэцкіх гарадках у ЗША і за мяжой.
Джонсан сутыкнуўся з далейшымі праблемамі, калі летам [[1965]] года ўспыхнулі масавыя беспарадкі ў большасці буйных гарадоў, а ўзровень злачыннасці рэзка ўзрос, у той час як яго праціўнікі патрабавалі «''закона і парадку''». Негледзячы на тое, што Джонсан пачаў сваё прэзідэнцтва маючы шырокае адабрэнне, яго падтрымка рэзка ўпала, з-за непакоеннасці публікі вайной і ростам гвалту ў краіне. У [[1968]] году Дэмакратычная партыя апынулася на грані расколу, калі антываенныя колы асудзілі палітыку Джонсана; ён зняў сваю заяўку на паўторны ўдзел у выбарах пасля правалу на папярэдніх партыйных выбарах у [[штат Нью-Гэмпшыры|Нью-Гэмпшыры]]. Рэспубліканец [[Рычард Ніксан]] быў абраны яго пераемнікам, а [[Кааліцыя новага курсу]], якая дамінавала ў прэзідэнцкай палітыкі на працягу 36 гадоў, спыніла своё існаванне. Пасля таго, як ён пакінуў свой пост у студзені [[1969]] гада, Джонсан вярнуўся ў сваё ранча ў [[штат Тэхас|Тэхасе]], дзе ён [[22 студзеня]] [[1973]] года памёр ад сардэчнага прыступу ва ўзросце 64 гадоў.
Гісторыкі адзначаюць, што кіраўніцтва Джонсана адзначыла пік сучаснага лібералізму ў Злучаных Штатах пасля [[Новы курс Рузвельта|Новага курсу]]. Многія гісторыкі хваляць Джоннсана з-за яго ўнутранай палітыкі і прыняцця многіх важных законаў, якія датычыліся грамадзянскіх правоў, кантролю зброі, захавання дзікай прыроды і сацыяльнага забеспячэння.
{{Прэзідэнты ЗША}}
| |||