Міхаіл Восіпавіч Каяловіч: Розніца паміж версіямі

'''Міхаіл Восіпавіч КАЯЛОВІЧ''' ({{ДН|2|10|1828|20|9}}, [[Вёска Кузніца|мяст. Кузня]], [[Гродзенская губерня]], [[Расійская імперыя]] — {{ДС|4|9|1891|23|8}}, [[Санкт-Пецярбург]]) — расійскі гісторык, славянафіл.

 

Сын свяшчэнніка. Скончыў Супрасльскае духоўнае вучылішча, [[Літоўская духоўная семінарыя|Літоўскую духоўную семінарыю]] ([[1851]]), [[Санкт-Пецярбургская духоўная акадэмія|Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію]] ([[1855]]), дзе і стаў выкладчыкам у [[1856]] годзе: у 1856—1862 годзе працаваў на кафедры параўнальнага багаслоўя і рускага расколу, у [[1862]]—[[1868]] — на кафедры рускай грамадзянскай і царкоўнай гісторыі, з [[1868]] да смерці — на кафедры рускай грамадзянскай гісторыі. З [[1865]] — член Камісіі па разбору і апісанню архіва Свяцейшага Сіноду. У [[1873]] стаў доктарам багаслоўя (дысертацыя «Гісторыя ўз'яднання заходнерускіх уніятаў старых часоў (да 1800)») і ардынарным прафесарам Санкт-Пецярбургскай духоўнай акадэміі.

 

 

Навуковыя даследаванні Каяловіча прысвечаныя гісторыі ўніяцтва, царкоўнай і агульнай гісторыі Заходняга края, гісторыі рускай самасвядомасці, гістарыяграфіі гісторыі Расіі. Ён быў прыхільнікам [[заходнерусізм]]у, адстойваў пункт погляду, што беларусы з'яўляюцца самабытнай часткай рускага народа, развіваў нацыянальна-манархічныя ідэі, ідэі адзінства рускага народа (куды ўключаліся ўкраінцы і беларусы). Паводле думкі Каяловіча, уся гісторыя Паўночна-Заходняга края — гэта руская гісторыя, тут жыве рускі народ, мясцовае беларуская гаворка — гэта «мост» паміж маларасійскай і вялікарускай гаворкамі<ref>[http://www.pravoslavie.ru/archiv/prorokizaprus.htm Пророки и лжепророки Западной Руси]</ref>.

Каяловіч адмаўляў гістарычны аб'ектывізм: «Не давярайце зманлівай аб'ектыўнасці, у гісторыі яе менш усяго; у гісторыі амаль усё суб'ектыўна»<ref name="koyal">Коялович М. О. История Русского самосознания. — Минск: Лучи Софии, 1997.</ref>. Лепшым з «суб'ектывізмаў» гісторык лічыў славянафільскі суб'ектывізм: «Ён лепш іншых, — сцвярджаў прафесар, — і ў народным, і ў навуковым сэнсе, і нават у сэнсе магчыма правільнага разумення і засваення агульначалавечай цывілізацыі»<ref name="koyal" />.

 

 

{{зноскі}}