Іван Усцінавіч Здановіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 52:
Пасля таго, як Галоўнае папячыцельства аб сляпых прадаставіла беспрацэнтную пазыку з выплатай у растэрміноўку на 16 гадоў у памеры 3500 рублеў стала магчымым набыць участак зямлі ў 1616 квадратных сажняў (прыкладна 7300 квадратных метраў) і стары дом<ref>О.Ждан. «День белой трости». «Неман» №8, 1995. С. 202–223.</ref>. Дом знаходзіўся на той жа Захар'еўскай вуліцы амаль насупраць дома Пржеляскоўскага (цяпер на гэтым месцы левае крыло [[Дом урада, Мінск|Дома ўрада]]), а ўчастак непадалек, на Трубнай вуліцы (сёння гэта вуліца Берсана).
У будынак вучылішча былі праведзены электрычнасць і вадаправод. У некаторых публікацыях сцвярджаецца нават, што такое было ўпершыню ў Мінску. Гэта, вядома, перабольшанне, дома з электра - і водазабеспячэннем былі ў горадзе і раней, але для пачатку дваццатага стагоддзя дасягненне несумненна
На училищном участку былі лазня з пральняй, каменны ледавік, заменявший халадзільнік. Там жа была пабудавана царква «Усіх Тужлівых Радасць», асвечаная ў лістападзе 1907 года, прычым уся мастацкая разьба была выканана альбо самім Здановічам, альбо па яго эскізах. Газета «Мінскае слова» пісала: «З сякерай у руцэ ен паказваў цесляру, як секчы кут. Калі ен браўся за разец, то ў яго выходзілі мастацкія рэчы, скульптурныя працы і мастацкія творы, якія былі сапраўдным упрыгожваннем мясцовых выстаў»<ref>Г.А.Кандыбор. Иван Устинович Зданович – выдающийся деятель госпитальной медицины. Материалы XI республиканской научной конференции по истории медицины и фармации, 3 ноября 2009 г., Витебск. С. 145–146.</ref>.
| |||