Дыхальная сістэма чалавека: Розніца паміж версіямі

Аднак на працягу першых мінут пасля так званай ''клінічнай смерці'' - спыненя дыхання ці дзейнасці сэрца, шяхам спецыяльных прыёмаў у радзе выпадкаў можна яшчэ аднавіць жыццёвыя функцыі арганізма. Такое ажыўленне называецца '''рэанімацыяй'''. Клінічная смерць можа надысці на вуліцы ці ў іншых месцах, дзе няма ні ўрачэй, ні адпаведнай апаратуры. Пагэтаму кожны павінен практычна авалодаць найпростымі прыёмамі рэанімацыі. Гэтыя прыёмы спасаюць жыццё многім людзям. Выдаючая роля ў рапрацоўцы тэорыі рэанімацыі належыць украінскаму акадэміку [[Неговский, Владимир Александрович|У. А. Негоўскаму]].

Пры наступе клінічнай смерці чалавека важна перш за ўсё аднавіць яго дыханне. Для гэтага той, хто аказвае дапамогу павінен выдаліць з верхніх дыхальных шляхоў назапашаную слізь, а часам ваду, пясок і рвотныя масы (пры ўтапленні). Затым вызваляюць шыю, грудную клетку і жывот пацярпелага ад цісных (якія ціснуць) частак адзення (расшпіліваюць каўнер, здымаюць гальштук, пасавы рэмень і т.п.), укладваюць яго спінай на цвердую гарызантальную паверхню.