Надзея Уладзіміраўна Ланская: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 4:
'''Надзея Уладзіміраўна Ланская''' (у шлюбе '''Якаўлева''') ({{ДН|23|01|1839}} — {{ДС|8|05|1914}}) — [[пісьменніца]], [[публіцыстка]].
==Біяграфія==
Надзея Ланская нарадзілася ў сяле Ігнацьеўскім Малаяраславецкага ўезда Калужскай губерні і мела дванаццаць братоў і сясцёр. Прабыўшы некаторы час у прыватным пансіёне губернскага горада [[Калуга|Калугі]], у 1849 - 1855 гг. вучылася і выхоўвалася ў Маскве, у закрытым Екацярынінскім вучылішчы для "высакародных дзяўчын". Бацька Ўладзімір Мікалаевіч Ланской (1796 - 1857) - заможны адстаўны падпаручнік. Пасля смерці першай жонкі бацька пабраўся шлюбам другі раз у 1827 годзе.
Яна пачала сваю журналісцкую дзейнасць яшчэ ў пачатку 1870-х гг. як «мясцовы карэспандэнт» пецярбургскай газеты "Неделя" ([[беларуская мова|бел.]] "Тыдзень"). На старонках газеты публікаваліся яе нарысы, дзе паведамлялася аб падзеях ў Мазыры - невялікім гарадку тагачаснай Мінскай губерні, у якім яе муж - выхаванец Маскоўскага універсітэта, лекар Леў Сямёнавіч Якаўлеў (1831 - 1885) служыў з 1868 г. Артыкулы ўтрымлівалі крытычныя выпады супраць дзеянняў мясцовай адміністрацыі. У 1871 г. Л.С. Якаўлеў у выніку катастрофы пазбавіўся нагі і быў вымушаны спыніць службу. Літаратурная праца была для пісьменніцы сур'ёзным матэрыяльнай дапамогай.
У канцы 1876 г. з мужам пераяжджае ў Кіеў, дзе для літаратурнай дзейнасці пісьменніцы, ужо сталай прафесійнай журналісткай з імем, адкрыліся вялікія магчымасці, у параўнанні з Мазыром: Кіеў быў цэнтрам губерні. У 1877 г. пасля пачатку руска-турэцкай вайны праз Кіеў адпраўляліся за Дунай і далей воінскія часткі рускай арміі, абозы і эшалоны з ваенным рыштункам, амуніцыяй і харчаваннем. Назад вярталіся параненыя, многія з якіх размяшчаліся ў самым Кіеве і яго ваколіцах. Тут жа разгортвалася бурная дзейнасць інтэндантаў, якія нажываліся на ваенных пастаўках, а таксама фінансавых махінацыях.
Паведамленні Н. В. Якаўлевай-Ланской пра тое, што цяжкапараненыя ляжалі на бруднай саломе, а то і проста на падлозе ў бальніцах і шпіталях Кіева былі зусім непрыемныя для мясцовых чыноўнікаў. У 1878 г. сям'я вымушана з'ехаць з Кіева праз ціск уладаў. Жыла ў [[Арол|Арле]], [[Мазыр|Мазыры]], [[Кіеў|Кіеве]], [[Старая Руса|Старой Русе]]. Апошнія гады жыла ў Міхайлаўскім у прытулку для старых пісьменнікаў.
== Творы и публіцыстыка ==
* «Лаўры і цернія» ({{lang-ru|Лавры и терния}}) (з часоў расійска-турэцкіх войнаў) (СПб., 1884).
| |||