Гемоліз: Розніца паміж версіямі

'''Гемоліз''' — працэс разбурэння [[эрытрацыты|эрытрацытаў]] з вылучэннем з іх у навакольнае асяроддзе [[гемаглабін]]у. Фізіялагічны гемоліз, які завяршае жыццёвы цыкл эрытрацытаў (каля 120 дзён), адбываецца ў [[арганізм]]е [[чалавек]]а і жывёл бесперапынна. У фізіялагічных умовах штодня гемолізу падвяргаецца 0,8% усёй масы эрытрацытаў. Канчатковы распад эрытрацытаў адбываецца пераважна ў [[селязёнка|селязёнцы]]. Пры распадзе эрытрацытаў з вызваленагагемаглабіну шляхам складаных ператварэнняў утвараецца адзін з пігментаў [[жоўць|жоўці]] - білірубін, па колькасці якога ў крыві і яго вытворных ў кале і мачы можна меркаваць аб ступені гемолізу. Вызваленае ў працэсе распаду гемаглабіну [[жалеза]] дэпануецца ў рэтыкулаэндатэліяльных клетках печані і селязёнкі. Пасля складаных ператварэнняў жалеза звязваецца з g-глабулінавай фракцыяй бялку крыві і ўдзельнічае ў выпрацоўцы новага гемаглабіну.▼

Адхіленне ў балансе паміж літычным агентам і інгібітарам можа прывесці да перавагі працэсу кроваразбурэння над кроваўтварэннем, г.зн. да паталагічнага гемолізк. Паталагічны гемоліз назіраецца пры гемалітычнай анеміі, гемаглабінапатыях, пад уплывам гемалітычная ядаў (таксіны некаторых бактэрый, [[свінец]], [[мыш'як]], нітрабензол, і інш), з прычыны ўтварэння аўтаіммунных і ізаэрытрацытарных антыцелаў пры пераліванні несумяшчальнай крыві, пры рэзусным канфлікце, уздзеянні некаторых хімічных агентаў, холаду; у адчувальных асоб - пры прыёме некаторых лекавых рэчываў, удыханні пылка некаторых раслін і інш.▼