Да дзесяці гадоў вучыўся ў хедэры, затым — пад кіраўніцтвам бацькі-рабінаравіна. У 1893-95 вучыўся ў ешыве [[Мір]]а, затым вярнуўся ў [[Брэст-Літоўск]] і працягваў заняткі ў мясцовым бэт-мидрашемідрашы. Акрамя звычайнай для таго часу праграмы, заняўся таксама тэксталагічнымі даследаваннямі твораў рабіністычнайравіністычнай літаратуры. У 1902 годзе пераехаў у [[Вільня|Вільню]]. У гады знаходжання ў гэтым горадзе апублікаваў свае першыя навуковыя артыкулы.
Па сямейных абставінах вымушаны быў вярнуцца ў [[Брэст-Літоўск]], дзе, аднак, не перапыніў навуковай працы. У 1907 пераехаў у [[Вена|Вену]] і пасля гадавой падрыхтоўкі паступіў у [[Венскі універсітэтўніверсітэт]], вывучаў семіцкую філалогію, філасофію і гісторыю. У 1923 годзе быў запрошаны ў якасці лектара ў «Хохшуле фюр ды виссеншафтвісэншафт дзесдэс юдентумсюдэнтумс» — найбуйнейшы ў той час цэнтр габрэйскіхяўрэйскіх філалагічных і гістарычных даследаванняў, дзе выкладаў два гады. У гэты час ЭпштейнЭпштэйн пачаў працу над поўным навуковым выданнем тэксту Мішны — каласальная праца ўсёй яго жыцця.
З 1925 быў прафесарам філалогіі [[Талмуд]]а ў Габрэйскім[[Яўрэйскі ўніверсітэт у Ерусаліме|Яўрэйскім універсітэце ў [[ЕрусалімЕрусаліме]]е.
ЭпштейнЭпштэйн — адзін з заснавальнікаў і рэдактараў навуковага альманаха «Двір», прысвечанага філалогіі мовы іўрыту[[іўрыт]]у, які выходзіў у 1923-24. Быў заснавальнікам і рэдактарам першых 23 тамоў навуковага штоквартальника «Тарбіц» (1930—1952) — вядучага ізраільскага выдання ў галіне габрэйскайяўрэйскай філалогіі і гісторыі. Бібліяграфія навуковых прац ЭпштейнаЭпштэйна змяшчаеўтрымоўвае каля 130 прац.
