Касцёл і шпіталь сясцёр міласэрнасці (Мінск): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
→Гісторыя: вікіфікацыя |
||
Радок 41:
== Гісторыя ==
Па пажары [[14 жніўня]] [[1809]], у якім згарэў [[Касцёл Найсвяцейшай Тройцы і Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі, Мінск|Фарны касцёл]], біскуп мінскі [[Якуб Дадэрка]] зрабіў спробу заснаваць на [[Траецкая Гара|Траецкай Гары]] новую святыню. На заказ Мінскага дабрачыннага таварыства архітэктар [[Міхаіл Іосіфавіч Чахоўскі|М. Чахоўскі]] распрацаваў праект пабудовы на рыначным Траецкім пляцы комплексу касцёла і шпіталя сясцёр міласэрнасці. [[30 жніўня]] [[1810]] Я. Дадэрка ўрачыста асвяціў пачатак будаўніцтва і падмуркі новага касцёла Найсвяцейшай Дзевы Марыі<ref>Chodźko I. Diecezja Mińska około 1830 roku. T. 1. — Lublin, 1998. S. 191—192.</ref>. Пры комплексе дзейнічаў шпіталь, у якім манашкі ордэна Святога Вінцэнта даглядалі сіротаў, старых і жабракоў<ref name="valazynski">{{Крыніцы/Мінск. Стары і новы|к}} С. 54.</ref>.
Але муры комплексу ўзвялі толькі часткова. У [[1840-я]] недабудаваныя касцёл і шпіталь Мінскае таварыства дабрачыннасці мусіла было прадаць [[Маскоўскі патрыярхат|Маскоўскаму патрыярхату]] пад духоўную семінарыю<ref>''[[Уладзімір Мікалаевіч Дзянісаў|Дзянісаў У. М.]]'' [http://niab.by/stat/dzianisau_kascioly/ Касцёлы г. Мінска ў XVI — пачатку XX стст. (паводле дакументаў НГАБ)] // Национальный исторический архив Беларуси [электронны рэсурс] — 2010. — Дата доступа: 20.3.2015.</ref>, якая размясцілася там у 1854 годзе<ref name="valazynski"/>.
| |||