Беларускі лацінскі алфавіт: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Гісторыя: Fixed grammar
Тэгі: першае рэдагаванне Праўка праз маб. дадатак
→‎Гісторыя: Fixed grammar
Тэг: Праўка праз маб. дадатак
Радок 146:
|}
 
У 19 ст. некаторыя польскія пісьменнікі і беларускія пісьменнікі з польскага культурнага асяроддзя карысталіся лацінскім пісьмом, выключна ці часткова, у сваіх працах, напісаных па-беларуску. Асабліва, [[Ян Чачот]], [[Паўлюк Багрым]], [[Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч]], [[Францішак Багушэвіч]], [[Адам Гурыновіч]]. Рэвалюцыйны дэмакрат [[Кастусь Каліноўскі]] друкаваў лацінскім пісьмом беларускамоўную газету «[[Мужыцкая праўда]]» (у арыгінале: «Mużyckaja prauda»; 6 нумароў у 1862—1863 гадах).
 
Такое ўвядзенне лацінскага пісьма дзеля запісу мовы з даўняю кірылаўскай традыцыяй часам тлумачаць тым, што пісьменнікі 19 ст. паходзілі з паланізаванага культурнага асяроддзя, не ведалі гісторыі беларускай мовы ці самой мовы, або тым, што ў тых асяродках кнігадруку, дзе публікаваліся тыя пісьменнікі, было немагчыма набыць ці выкарыстаць кірылаўскі друкарскі шрыфт. Гэты запіс выказваў моцны ўплыў польскай арфаграфічнай традыцыі (асабліва шыпячыя літары з знакам мяккасці).<ref>Напр., Ластоўскі. Выступ на [[Беларуская Акадэмічная Канферэнцыя, 1926|Беларускай акадэмічнай канферэнцыі (1926)]]</ref>