Іерусалімскі патрыярхат Армянскай Апостальскай Царквы: Розніца паміж версіямі

З 638 года [[армяне]], якія адпрэчылі пастановы [[Халкідонскі сабор|Халкідонскага саборасабору]] (451), з некаторымі перапынкамі, самастойна (ад [[праваслаўе|праваслаўных]]) прызначаюць сваіх [[біскуп]]аў ў Іерусаліме, якія пасля атрымалі тытул [[Патрыярх, царкоўны сан|патрыярха]].

Калі армяна-кілікійскі цар [[Ашын]] і Каталікос [[Канстанцін III Кесарацы]] прымусілі кіраўнікоў кілікійскіх епархій Армянскай царквы прыняць рашэнні Сіскага саборасабору [[1307]] года пра прыняцце [[дагмат]]ычных і [[абрад]]овыхавых змен для [[Унія|уніі]] з Рымам, патрыярх Іерусаліма [[Саргіс]], жадаючы захаваць чысціню веравучэння Армянскай царквы, набыў у султана [[Егіпет|Егіпта]] грамату пра вывад свайго пасада з-пад адміністрацыйнай улады каталікасата Кілікійскай Арменіі і з [[1311]] года пачаў незалежна весці свае справы. Аднак духоўная сувязь з усёй Армянскай царквой, што захоўвала ранейшую веру ў епархіях спрадвечнай Арменіі, была захавана.