Тадэвуш Касцюшка: Розніца паміж версіямі

У сакавіку 1798 года Касцюшка атрымаў шмат лістоў з Еўропы. Навіна ў адным з іх настолькі шакавала яго, што ён, у параненым стане, без дапамогі падняўся з кушэткі і дакульгаў да сярэдзіны пакоя, крыкнуўшы генералу [[Энтані Уолтан Уайт|Энтані Уолтану Уайту]]: «Я павінен вярнуцца ў Еўропу!» У гэтым лісце ішла гаворка пра тое, што польскі генерал [[Ян Генрык Дамброўскі]] і польскія салдаты ваявалі ў Францыі пад кіраўніцтвам [[Напалеон I Банапарт|Напалеона]], і што сёстры Касцюшкі паслалі двух яго пляменнікаў ваяваць за Напалеона ў гонар Касцюшкі<ref name="Гарднер183">[[#Гарднер|Гарднер 1942]], ст. 183.</ref>. Прыкладна ў той жа час Касцюшка атрымаў вестку пра тое, што [[Шарль Марыс дэ Талейран-Перыгор|Талейран]] шукаў маральнай і грамадскай падтрымкі Тадэвуша Касцюшкі ў французскай барацьбе супраць аднаго з ворагаў Рэчы Паспалітай, якія акупавалі яе тэрыторыю, — Прусіі<ref name="Хербст437"/>. Заклік сям'і і краіны вымусіў Касцюшку вярнуцца ў Еўропу<ref name="Гарднер183"/>. Ён неадкладна пракансультаваўся з [[Томас Джэферсан|Томасам Джэферсанам]], які забяспечыў яму пашпарт на іншае імя і дапамог таемна выехаць у Францыю. Касцюшка не сказаў ні слова ні свайму былому таварышу па зброі [[Юльян Нямцэвіч|Юльяну Нямцэвічу]], ні свайму ўласнаму слузе, толькі пакінуўшы для іх трохтрохі грошай<ref name="Гарднер124">[[#Гарднер|Гарднер, 1943]], ст. 124.</ref><ref>[[#Сулкін|Сулкін, 1944]], ст. 48.</ref>.