Андрэй Іванавіч Александровіч: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
даданы файлы творау i успамiнау |
др →Біяграфія |
||
Радок 29:
Cкончыў [[МБПТ]] ([[1925]]), [[БДУ]] ([[1930]]<ref name="БС">т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.</ref>). Кіраваў распрацоўкай [[руска-беларускі слоўнік Александровіча|нарматыўнага руска-беларускага слоўніка]] (1931—1937). Член-карэспандэнт [[АН БССР]]<ref>[https://cloud.mail.ru/public/LHyp/STzAkWtcA Пасведчанне пра абранне членам-карэспандэнтам АН БССР]</ref><ref name="БС"/>, намеснік старшыні праўлення [[СП БССР]] (1934—1937), дырэктар [[Інстытут мовазнаўства НАНБ|Інстытута мовы БелАН]].
Падчас [[рэпрэсіі ў БССР, 1929-1931|рэпрэсій 1929—1931 гг.]] выступіў супраць «[[нацдэм]]аў» (паэма «Цені на сонцы»<ref>[https://cloud.mail.ru/public/8MCo/itab6naQF «Цені на сонцы»]</ref>, выступленне на III пленуме праўлення [[СП СССР]]<ref>[https://cloud.mail.ru/public/51iG/zAP8pi1fY Тэкст выступленне на III-м пленуме праўлення СП СССР]</ref>). Падчас [[рэпрэсіі ў БССР, 1937-1938|рэпрэсій 1937—1938 гг.]] арыштаваны (2.7.1938), асуджаны на 15 гадоў лагераў; у 1938—1947 на Крайняй Поўначы, працаваў на будоўлі Нарыльскага металургічнага камбіната. Тэрмін зняволення быў скарочаны да 8 гадоў, і ў 1947 годзе ён выйшаў на волю. У 1948 яму забаранілі працаваць у друку. Быў зноў арыштаваны 26.2.1949 і сасланы ў Краснаярскі край. Рэабілітаваны ў 1955. Потым жыў і працаваў у Мінску. Памёр у санаторыі ў Падмаскоўі. Пахаваны ў Мінску на
== У літаратуры ==
| |||