Генры Кавендыш: Розніца паміж версіямі

Скончыў [[Кембрыджскі ўніверсітэт]] (1753). Асноўныя працы прысвечаны хіміі газаў і розным раздзелам [[эксперыментальная фізіка|эксперыментальнай фізікі]]. Распрацаваў методыку збірання, ачысткі і вывучэння газаў, з дапамогай якой ў 1766 годзе яму ўдалося атрымаць у чыстым выглядзе [[вадарод]] і [[вуглякіслы газ]], усталяваць іх удзельную вагу. Вызначыў склад паветра (1781). Спальваючы вадарод, усталяваў хімічны склад [[вада|вады]] (1784). З дапамогай электрычнай іскры атрымаў вокіслы [[азот]]у і даследаваў іх уласцівасці (1785). Большасць работ Кавендыша у галіне цеплыні і электрычнасці былі апублікаваныя толькі праз шмат гадоў пасля яго смерці (працы па электрычнасці - — у 1879 годзе). Кавендыш увёў у навуку паняцце [[электрычны патэнцыял|электрычнага патэнцыялу]], даследаваў залежнасць ёмістасці электрычнага кандэнсатара ад асяроддзя, вывучаў узаемадзеянне электрычных зарадаў, апярэдзіў закон Ш. Кулона. Упершыню сфармуляваў паняцце цеплаёмістасці. Імем Кавендыша названа ў 1871 годзе фізічная лабараторыя ў Кембрыджскім універсітэце.

* БЭ ў 18 тамах. Т.{{Крыніцы/БелЭн|7, Мн., 1999}}, С.399