Пінскае княства: Розніца паміж версіямі

У [[1204]] годзе, паводле Іпац'еўскага летапісу, згадваецца пінскі князь Уладзімір, магчыма, сын Яраслава Юр'евіча, захопленага падчас барацьбы за Уладзіміра-Валынскае княства. Пад [[1226]]/[[1227]] годам згадваецца пінскі князь Расціслаў, які няўдала супернічаў за [[Чартарыйск]] з [[Даніла Галіцкі|Данілам Галіцкім]]. У [[1229]] годзе падчас паходу [[Валынь|валынскіх]] князёў на палякаў Уладзіміра пакінулі абараняць [[Бярэсце]] ад [[яцвягі|яцвягаў]]. Княства моцна пацярпела ад шматлікіх набегаў [[літва, племя|літвы]] на Валынь, якія здзяйсняліся праз Пінскую зямлю. У падзеях, звязаных з барацьбой уладзімірскіх князёў з [[ВКЛ|Літвой]] у [[1247]], згадваецца князь Міхаіл, а ў падзеях [[1262]] года пінскія князі [[Федар Уладзіміравіч|Фёдар]], [[Дзямід Уладзіміравіч|Дзямід]] і [[Юрый Уладзіміравіч]]ы. Пра апошняга вядома, што ён памёр у [[1292]] годзе.

 

 

У [[1471]] княства перайшло да княгіні Марыі Гаштольд, удавы кіеўскага князя [[Сямён Алелькавіч|Сямёна Алелькавіча]], а пасля яе смерці — Фёдару Іванавічу Яраславічу, мужу яе дачкі. У [[1521]] [[Жыгімонт I Стары|Жыгімонт I]] перадаў княства сваёй жонцы [[Бона Сфорца|Боне Сфорца]]. Пасля ад'езду Боны ў [[Італія|Італію]] ў [[1556]] княства было перададзена [[Жыгімонт II Аўгуст|Жыгімонту Аўгусту]], які пераўтварыў яго ў [[Пінскае староства|староства]]. З [[1565]]—[[1566]] тэрыторыя княства адміністрацыйна ўваходзіла ў склад Пінскага павета [[Берасцейскае ваяводства|Берасцейскага ваяводства]].